Konuş Çocukluğum!

Konuş artık, susmak bitti. İçine

gömdüğün ne varsa söyle şimdi.

Korkma, bir şey yapamazlar sana;

dövemezler, sövemezler, bacaklarını

kıramazlar. Gözlerini de oyamazlar

şimdi. Kimisi öldü, kimisi geçti.

Kırılmaz sandığın kızılcık sopası

çoktan kırıldı, gitti.

Artık gözyaşı yerine sözcükleri

kullan. Kendi sözcüklerini... Akıt

ağzından içindekileri. Anlat bakır

tebessümlerinin sebebini... Hatırla

sevgi dolu hikâyelerini...

Ben senin her şikâyetine razıyım. Her

oflamana, her alınganlığına, her

kaprisine, tüm küskünlüklerine...

Her ne varsa içini burkan dinlemeye

hazırım. Nihayet yanındayım. Neden

susuyorsun?

Yoksa geç mi kaldım?