Bir Mektup:

Canım arkadaşım,
Sana nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum. Az kahrımı çekmedin. Beni sabırla dinledin, yol gösterdin. Her zaman bunun bir imtihan olduğunu hatırlattın. İyi bir dost, iyi bir sırdaş oldun. Şu an ben bir cennetteyim. Benim yerim burası. Kendimi buraya ait hissediyorum. Öyle mutluyum ki Sizleri özlemiyor değilim ama burada hiç tanımadığım insanlar yıllardır tanıdığım dost gibi.
Ben onu burada tanıdım. Onunla gezdiğimiz yollarda yeniden yürüdüm. Sanki o yanımdaydı. Hep gizli köşelerden beni izliyordu. Senin söylediğin gibi arkadaşım. Onu hiç kirletmedim. Tertemiz. Biliyorsun, ben onu hep gözyaşlarımla yıkadım. Hissediyorum, az kaldı ona kavuşmama, az kaldı...
Hayat öyle kısa ki arkadaşım... Hiç gönül kırma. Hep gönüller yap. İnsan ancak yaptığı gönüllerde ölümsüzleşir. Hayatta sevmek kadar güzel bir şey yok. Kuşları sev, çiçekleri sev, taşları sev ve en önemlisi insanları sev. İnsan sevdiği sürece yaşıyor. Sevgisiz bin yıl yaşamaktansa severek, sevilerek bir gün yaşamak daha hayırlıdır. Bilemezsin ne kadar mutluyum. Sevgilimin şehrindeyim. Dünyadaki cennetteyim. Onun adını anarak, kokusunu duyarak, onun beytinin önünde ölmek kadar güzel bir şey olamaz. Biliyor musun severek ve sevilerek ölüyorum. O yaratana şükürler olsun ki bana ölümlerin en güzelini verdi. Hoşça kal arkadaşım. Elbet bir gün görüşeceğiz. Benim için üzülme...