Yaşlı bir insan olmama rağmen, genellikle geceleri yürürüm. Yazın sabahları erkenden evden çıkar; bütün gün kırlarda, sokaklarda dolaşırım, hatta günlerce, haftalarca ortalıkta gözükmem. Köyde bulunduğum zamanlar dışında hava kararmadan pek dışarı çıkmam.

Bir akşam, şehirde bir süre dolaşmış, aklımdan bir sürü şey geçirerek, her zamanki yolumda ilerliyordum. Bu sırada anlamını birdenbire kavrayamadığım bir soruyla karşılaşmıştım. Dirseğimin dibinde, güzel bir küçük kız vardı. Bulunduğumuz yerden epeyce uzakta bulunan bir yere nasıl gidileceğini soruyordu.