Etrafı bir çeşit koruma kalkanıyla çevrilmiş bir kasabada belki
de tüm yetişkinlerin taşıdığı ortak sır, iyilikle kötülük
arasındaki denge savaşıyla ortaya çıkıyordu. Kasabanın eski
yerlilerini geri döndür en bu büyük mücadelede kimin hangi
rolde olduğunu artık k estirmek mümkün değildi.
O ise bu savaşın tam ortasında bulmuştu kendini. Annesi,
şeytan olduğunun her seferinde vurgulanması için ona,
"Mara" ismini vermişti. Babası ise melek gibi gördüğü kızına
hep "Angelina" demişti. Ama Mara ne annesinin gözündeki
şeytan ne de babasının hay alindeki melekti.
O, Anahtardı...
Cehennemin Anahtarı.
"Sahte olan hisler her zaman zevk vermez Melekçik, acı da
verir ama nihayetinde ikisi de sahtedir. Tatlı da olsa
sahteliğe kanarsan, eninde sonunda canı yanan da yine sen
olursun."