Başkentin kıyısındaki gecekonduların arasında tıpkı gecekondular gibi var olma savaşı veren Şen Kahve'de yaşam, sabahın ilk saatlerinde emektar semaverin dumanıyla başlar. Semaverin alevlenen ateşi mavi kora dönüşünce taze çay kokusu, kahvenin duvarlarını aşıp dışarıya ulaşır. Şen Kahve'nin erkencileri yaşlı müşterilerdir. Yaşlılar, kahvedeki yerlerini alırlar ve kahve sahibi Rüstem'in eski arkadaşı, kahvenin garsonu Celil'in ise astımlı dediği yaşlı radyonun hışırtılı sesi eşliğinde dağıttığı karanfil kokulu çayları evdeki hırgürü hatta geçim derdini dert etmeyi erteleyerek yudumlarlar... Bir de kahvenin öğrencileri vardır. Celil bu öğrencilere, "kaygısızlar" der. Bunlar adı üstünde öğlen üzeri kahveye gelirler, öğrenciler kahveye gelince kahvenin kimyası değişir; Celil, radyoyu kapatıp televizyonu açar!