"Bir yüzüm çocuk, bir yüzüm ihtiyar, bir yüzüm hayata koşuyor, diğer yüzüm ölüme, yorgun ve ihtiyar. Senin annen ne özgür olmayı, ne de hayatta kalabilmeyi beceremedi. Huzursuzluklarımla birlikte taşınıyorum. İyi ki beni görmüyorsun. O kadar ihtiyar ki tebessümlerim, inan ki ihtiyacın yok beni görmeye. Bana bakıp güneşini soldurmanı istemedim. Bu yüzden erteledim seni yıllarca. Özür dilerim. Ve ben 4B'nin önüne geldiğimde, çocukluğuma kadar çığlık atacağım. Sesim çocukluğuma kadar ulaşacak; nasılsa 4B'nin önünde kimse duyamaz beni, sokaklar o kadar boş ki, hiçbir çığlık sokakların boşluğuna can veremez. Yaprakları, çiçekleri canlandıramaz."