Bu kitapta, Orta Çağ İslam dünyasında bilim ve tekniğin durumu, her bir bilimsel ve teknik uğraşı alanı ayrı ayrı ele alınarak sergilenmeye, bu konularda bütünsel bir bakış açısı oluşturulmaya çalışılmıştır. Kitaptaki konular genelde İslamiyet’in doğuşundan 16. yüzyılın başlarına dek ele alınmakla birlikte, yer yer daha önceki ve sonraki dönemlerle de bağlantılar kurulmuştur. Bu döneme kısmen girebilecek olan Osmanlı bilim ve tekniğine ise yer verilmemiştir. Daha çok fen bilimleri ve teknik konular ele alın

Günümüzdeki bilim tarihi araştırmalarında genellikle Ortaçağ İslâm Dünyasına ilişkin bilimsel araştırmalar ihmal edilmektedir. Milattan sonra sekizinci ve on ikinci yüzyıllar arasındaki dönemde sadece Hıristiyan Ortaçağ Dünyasında yapılan (veya yapılamayan) çalışmalara bakılarak, tüm bilim tarihinde bu dönem Karanlık Çağ adıyla geçiştirilmektedir. Oysa bu dönemde Müslüman bilim adamları, Yunanca´dan Arapça´ya yaptıkları çeviriler yoluyla Eski Çağ bilimini Arapça´ya aktarabilmişler, aynı zamanda bu bilgiden

Dünya çapında bir İbn Sina uzmanı olan Prof. Dr. Anne - Marie Goichon`un bu eserini Prof. Dr. İsmail Yakıt dilimize kazandırmıştır. Elinizdeki bu eserin önemini, büyüklüğünü ve İbn Sina`nın Avrupa`ya etkilerinin boyutlarını anlamak için kitabın içinden alınmış şu cümlelere bir göz atmak yeterlidir: "...İbn Sina varlık teorisiyle öyle bir etki yapmış oldu ki, latin skolastikleri arasında kendisine bu konuda bir şeyler borçlu olmayan tek bir metafizikçi yoktur..." "...M. Forest`in tesbitine göre, Ortaçağ Av

Antik uygarlığın sonu olarak kabul edilen 5. yüzyıl ile Rönesans'ın ortaya çıktığı 15. yy arasındaki bin yıllık döneme, tarih meraklısı bir İtalyan din adamı Medio Evo (Ortaçağ) adını vermiştir. Bu adlandırma çok büyük bir kabul görmüştür. Ortaçağ, Rönesans döneminde ve daha sonra, batı kültürünün ve uygarlığının başlıca arınma alanı olmuştur. İnsanların tarih karşısında tapınma merakları, kusurların, hataların bir ilk nedeninin bulunduğu yere olduğu kadar, her türlü istenmeyen unsurun sürgüne gönderilebile

YENİDEN yayınlanan bu yapıt, Marx'ın, çağdaş tarihin bir parçasını, verili ekonomik durum temeli üzerinde kendi materyalist anlayışıyla açıklama yolunda ilk girişimiydi. Komünist Manifesto'da, teori, bütün modern tarihin geniş bir taslağını yapmak için kullanılmıştı; Marx ve ben, Neue Rheinische Zeitung'da yayınlanan yazılarımızda, teoriyi, o günün siyasal olaylarını yorumlamak için kullanmıştık. Buna karşılık, burada bütün Avrupa'da, kritik olduğu kadar tipik olan birkaç yıllık bir gelişmenin akışı sırasın

Toplumsal ve siyasal kuram açısından, Bizans tarihinin bin yılı kupkuru bir çöldü, denmiştir. "Yüzyıllar boyunca Bizans tek bir siyasal kuramcı çıkarmadı." "Doğu´da insanlar İmparatorluk üstüne kuramlar yapacağız diye kendilerine hiç eziyet etmemişlerdir... oysa Batı, kavram ve kurallarda çok becerikliydi." Bu sözlere karşı konulmuş ve "Bizans yazını siyasal kuramla sırılsıklamdır" diye cevap verilmiştir, "Doğu Roma´lı için uygulanabilir tek yönetim biçimi olan mutlakçılığa ilişkin kuramla." Hem bu

Batı Avrupa´nın kapitalizme nasıl geçtiği sorusu, kendi iç dinamiği ile kapitalizme geçemeyen ülkelerin büyük çoğunluğundan farklı olarak 16., hatta 17. yüzyılda bile birçok alanda Batı Avrupa ile boy ölçüşebilecek bir medeniyete sahip olan Türkiye´den bakıldığında, Türkiye´nin neden kapitalizme geçemediği sorusuyla bütünleşmektedir. Bu çalışmada Avrupa feodalizminin ortaya çıkışından kapitalizmin doğuşunun ilk şartı olan sertlik ilişkisinin çözülmesine kadarki evrimi incelenerek bu tarihi, fakat ana hatlar

...Bu kitap, Ortaçağın da diğer zamanlar kadar "karanlık" ve "aydınlık" olduğunu göstererek bu yanılgıyı yıkan, bugün yenilik diye adlandırdığımız kimi düşünsel tavırların geçmişteki kökenlerine işaret eden bir tür "karşı-tarih" çalışmasıdır... Günümüz "tek tip" toplumlarının sunduğu hayat imkanlarının çoktan tükendiğine inanıyorsanız bu kitap size başka bir şeyi de gösterecektir: "Çok sesli" gelecek tasavvurları imkansız ve hayali değildir; insanlık tarihi bunun mümkün olabileceğini gösteren örneklerle dol

tarih bir zamanlar geçmişin tamamen sözel araçlarla hatırlatılmasına hasredilmiş bir edebi daldı. Ama kelimeler geçmişin bazı veçhelerinin sununumundaki vazgeçilmezliklerini korumakta iseler de, fotoğrafın icadı geçmişe ait resimlere karşı doymaz bir iştah yaratmış olan farklı cinsten bir tarihsel kaydı mümkün kılmıştır. Avrupa tarihinin hiç bir dönemi, çok fazlasıyla kötülenen Orta Çağ kadar fotojenik değildir. Versailles'in ihtişamı fotoğrafı çekilince azalmaktadır, oysa cephelerine heksızlık edilmiş olsa