Bil ki bu kitapta her ne kadar kendi deneyimlerim yazıldıysa da Tanrı'nın bana bizatihi yaşattığı dışında ona birşey katmadım. Tanrı kutsal kitaplarda diğer tüm nebilere her neyi gösterdi ise bana da tüm bunları gösterdi. Bil ki bu kitapta yazılı olan her kelimeyi manasıyla yaşadım. Şimdilerde yaşım nebilik kemaline uygun geldi. Oysa kitap bir çocuğun hayatıyla başlar. Halbuki o çocuk bendim. Fakat bu benim ikinci doğumumun başlangıcı olarak ele alındığından mana bedenimi yirmi yılda kemal kıldı. Yirmi yıl

Birlik denizi, hayat sahibine bir inci attı, Adem ilk insanın namı oldu. Muhammet Mustafa kemali nurunun adı olup Ali ise Yaratıcı'nın zati esrarı oldu. Beşerin algı dairesine meçhul bırakılan o ezelde kader kalemi yazıp kırılmış, kaza, levhi ispat için Tanrı'yı erenler hıyarşisi ile resmetmeye devam ediyor. Ay ve Güneş yıldızlar ve fezanın ahengiyle varlık da kendi deliliğini üstlendi. Tanrı bütünün bütününe olan alametle kendine delil oldu. Yaratıcı'nın ziyası şuaları olarak her zerrede parıldadı. V

İnsan melekut aleminin acayipliklerini olduğu kadar ceberrut aleminin de mana ve hakikatlerini içeren bir nüshadır. O ilahi güzellikleri şaşılacak sanatları içeren bir kitap; ruhani ve cismani, semavi ve arzi, dünyevi ve uhrevi alemlerin özetini kuşatan şaşılacak bir şehirdir. Gerçi alem de ilahi suret üzere yaratılmıştır, ancak insan bizzat amaçlanan varlık oldu. Ondan başkaları aynı cemü'l-kemalata sahip değildir. Ondan başkaları her biri bir mertebeye kadar bir kemalat taşıyor ise de insan, tanrının biz

Kızılbaş teolojisinde Allah meçhul bir varlık olmayıp o, varlık olan Allah'tır. Malumunuz cüzden küle her şey ama her şey Hak ve hak edenle vardır. Hak birşeyin niceliği, hak eden ise onun kendini belirlediği niteliktir. Biri suret, diğeri manadır. Suretleri bir suret, manaları da bir mana kıldığında ortada bir suret ve bir mana kalır. O da zıttı olmayan Allah'tır. Kendinden başka olmayan bu varlık, makamda ne madde ne de manadır. Allah'ı övmek bir ismi anmaktan öte gitmez. O bir isim, bu mutlak, izafi, muk