Önce Geceyi, Sonra Beni Soy Üzerinden! Ten Harami Sıcağı, Gülüşün Tomurcuk Sav Başından Kendini, Lut’u Unut! Güzel Adamları Var Çıkmaz Sokakların Çıkmaz Sokakların İnsanları Karanlıkta Göz Kırpma Bana, Göremem Sıcağına Bağlıyorum Ağzını Akıntıların Tenini, Tenimle Giydireyim, Utanma İki Dilin Bir İnsan Ettiği Yerdeyiz Söndür Sihirli Lambasını Alaaddin’in En Utandığımız Yerlerimizle Bütünleşiriz Kalabalığı Sağaltarak

Her Şey Tükenir Bir Çocuğun Gözleri Hariç Bir Gece Karanlık Bastırırsa Yalnızlık Hariç Bir Aşka Boyun Eğerse Hüzün Ölüm Hariç Acının Ve Sevginin Yurdu Vurulursa Çarmıha İsyan Hariç Her Şey Tükenir Kardeşlerim Yaşamak Hariç Ey Çığlık Ve Ey Söz Ve Ey Direnci Kalbimizin Ve Ey Saatlerin Umutsuz Vuruşu, Sınırsız Bir Ülkenin Atlasını Gözleriyle Işıltan Oğul Ve Kız. Ve Yine Oğul Oğul… Yine Kız Kızlar Yine De İnsana Düşünceye Emeğe İnanan Yoksunluğun Kimsesiz Aklı Hiçkimse Her Şey Tükenir Bi

İçimde boş bir salıncak Sallanıyor aklıma çarparak Uzun bir çay söylüyorum kendime Ölümün uzun saçlarımı süpürüyor berber Bir yaprak neden bu kadar uzun düşüyor...

Geceleyin, yanına sevgili yerine kağıt ve kalem alarak uymak kimin işidir ki ,kimin aklına gelir imkanı varsa? Denedim; gelmeyeceğini bile bike uykuyu da çağırmak adına, kağıt ve kalem aldım uyurken yanıma. Kendimi biricik ve yanlız hissettim çoğu zaman; bütün yazanlar gibi. Kimi zaman bir karabasanı, ayrıntıların gizlediği ya da hiç bir ayrıntının aslında ayrıntı bile olmadığı bir rüyayı sabaha taşımak için çabaladım. Gördüklerimi unutursam, imgelem dünyamın zararla kapatacağını, o boşluğun hesabını kendi

Bugünlerde insanların çoğu vakitsizlikten söz ediyor.Çoğu zaman . telaşla bir yerlere yetişmekten , kitap okumaya ya da birbirimizin gözlerine bakmaya bile fırsat bulamıyoruz. Neyse ki edebiyatta çareler tükenmiyor; durup dinlenmeye , sakinleşmeye ihtiyacımız olduğu o sakin limanları "kısa öykü" de buluyoruz. Gökhan Tok bu kitabında bizleri hikayeleri anlatılmayan küçük insanlarla tanıştırıyor. Bir an durup farklı insanların gözlerine bakıyoruz. Hayat kısa bir süre içinde de olsa duruyor , adına öykü diyor

MedaKitap, sanat ve eleştiri dizisine yeni bir kitapla devam ediyor. Yaratıcı verimini bozkırın ortasında, deyim yerindeyse bir bozkır dikeni olarak inatla sürdüren ressam Tayyar Eren'in sanatını, Serdar Aydın'ın kaleminden değerlendiren ve bütünleyen Hakikat ve Görünürlük & Tayyar Eren Resmi adlı kitap okurla buluşuyor. Kitap, ressam Tayyar Eren'in 50. Sanat Yılı anısına, daha önce toplu olarak bir araya gelmemiş resimlerini 4 renk ve kuşe kağıda basılı olarak, yazar Serdar Aydın'ın, Tayyar Eren sanatı üze

Kerem Şahinboy, kendini ehlileştirmek için resme yönelmiş bir ressam, koleksiyoner ve yazar. Ancak inançlarını ve dikte edilen beğeniyi, sanat yapma şeklini, estetik düşünceyi irdelemekten ve sarakaya almaktan çekinmiyor. Eksantrik olmanın bedelini öderken, sahici ve samimi itiraflarıyla kendiliğinin farkında olmayı arzuluyor aslında. Eline kalemi aldığında sözcüklerin terkibinden oluşan anlamı ve çağrışımları çivi yaralarına dönüştürebiliyor. Yapay zekâdan Death Metal müziğin yıkıcı akorlarına uzanarak,

"1940 senesinin onuncu gününde büyük amcamın motosikletini çaldık ve bir müddet bindik. Meyve hırsızlığını çok erken öğrenmiştik. İnsanların bahçelerinin duvarına tırmanırdık ve incir ile nar çalardık. Ne keyifliydi. Geceleri, Safiabad Çölü'nde göğsümüzün üzerinde sürüne sürüne karpuz ve salatalık tarlalarına kadar giderdik. Karanlık ve acıyı bağrımıza basardık. İyi bir alıştırmaydı. Hâlâ ne zaman elimi bir meyveye yaklaştırsam, o tanıdık acıyı hissederim. Evimiz çöle komşuydu. Bütün rüyalarımda çöle yer v

Önce söz vardı ile başlayan bir kitap... Yeryüzü Derdini Anlatmadan Önceydi, sözün yazıya dönüşme aşamalarını ve şiire içkin parametreleri örnekleme yolu ve şiirin beş hali ile tersten gösterirken, ortaya çıkan yeni şiirleri de evlat ediniyor sayfalarında. Kitap birkaç bölümden oluşuyor ve ilk bölümde yer alan şiirlerin, sonraki bölümlerde, yeryüzünün eğim ve şekillerine göre nasıl şekil değiştirdiğine, çeşitlendiğine ve şiirin üretim aşamasındaki o çokluğa tanık oluyoruz. Agnes Richter'in yaşamı ve onun

Özer Aykut, babasının aziz hatırasına ithaf ettiği şiirlerinde, önceki şiir izleğini devam ettirse de, kitabının son bölümünde düzyazı şiirlerine de yer veriyor. Aykut, yalın ve bir o kadar da derin bir şiir yazıyor. Özellikle bu kitapta uyguladığı ‘eksiltme' tekniği, dizeleri nicel olarak azaltırken, imgeyi ve çağrışımı da olabildiğince yoğunlaştırıyor. Özer Aykut, önceki şiirlerine oranla, Beyhude'de daha bir dönmüş gibi görünüyor kendine ve içine. Şiirlerinde yoğun bir ben ve içedönüklük, kendisinden yo

İlker Ülgen'den bir öykü kitabı. İlker Ülgen yıllarca önce yazmaya başlamış genç bir öykü yazarı. Yazdıkları, kendi çabaları dışında kitaplaşmamış hiç; pek çok dosyası var. MedaKitap, yazarın Aynadaki Yatak dosyası ile başlıyor, bu genç öykücüyü okura tanıtmaya. Bazen geri planda kalmak da afili bir şey değil midir? Ömrünü yazmaya adamış kaç kişi var ki, bu cesareti gösterebilen? Sonra, hiçbir dergi ve toplantısında yer almamış, kitapları dışında hiçbir yazarla tanışmamış, bütün zamanını okumaya ve yazmaya

Jaklin'in Elleri, Serdar Aydın'ın yayına hazırladığı, Nilgün Marmara ve Janis Joplin kitaplarından sonra, üçlemenin Jacqueline du Pre temalı son kitabı. Aydın, keşfettiği ve temas eden sanatçılar üzerinden, onlarla bütünleşerek ve hayatı onlarla yorumlayıp, poetik-ontolojik bir bağlamda şiire ulaşıyor Jaklin'in Elleri'yle... Üstelik bu dosyasında zor bir teknikle, düzyazı şiirlerle yazıyor Jacqueline'i Serdar Aydın. Onun özelinde, Jacqueline'le konuşarak, anlamı bulmak yolunda kendini dinliyor, ritmin ul

2018 Kemal Özer Jüri Özel Ödülü Hangi dağın ardındadır at sırtında gidilen yol Hangi denizlere ulaşıp saklayacaktır bir ölüyü Ferman çığlıklarında sözcükleri buluşturup Tebdil-i hanlarda sabahlayan yolcular Masalları vardı, kanadı kırık, gri bir ölümdü Bekleşirdi anneler, ağızlarında çürüyen ağıtlar Babalar yas tutardı kara gölgesinde tarihin Ve kara gömleğine sarardı acıyı yoksul Kaç kervan gördüm toprağın hakkı için Kaç geceyi tütünsüz geçirdim, oysa yolum Canın yongasıydı, annemdi kalbi toprağı

Dünyada her şeyin bir karşılığı vardır. Gecenin karşıtı gündüz, iyinin karşıtı kötü ya da yaşamın karşıtı ölüm. Adem ve Havva'nın cennetten kovulmalarına neden olan yasak bir ağaç vardı. Demek ki onları yeniden cennete götürecek başka bir ağaç da yeryüzündeydi. Cennette meyvelerini yiyenlere kendilerini bilmelerini sağlayan bir ağaç varsa, dünyada da insanlar için tövbe olacak bir masumlar ağacı vardı.

Güvercinleri değil kumruları severim ben. Kumru guguklarında saklı çocukluğuma erişebilmeyi... O okşayıcı sesle, çatıların ve çam dallarının arasından kasabamızın sabahına, gri mavi buğusuna dağılan huzuru, hüznü, yumuşaklığı nerede duysam dikkat kesilirdim.

1897'de Küba'daki ayaklanmaya ilişkin haberini geçmek için giriştiği ilk deneme neredeyse bir felakerle sonuçlandı; seyaht ettiği Commodore adlı gemi, 5.000 dolar değerindeki mühimmatıyla batmış ve tehlike dolu dalgalar arasına dalmadan hemen önce altın dolu para kemerini düşüren Crane---ki boğulduğu bildirilmişti---en sonunda, içinde kaptanı, aşçısı ve yağcısı olan bir patalyada kürek çekerek kıyıya ulaşmıştı.

Bu gece yazmayı düşündüklerimi bir kenara aldım. Çoktandır düşündüğüm ama bir türlü başlayamdığım, ölüm ve yaşam arasında ince bir çizgide yürüyen iki genci anlatacağım romanımın girişi tamamdı

21. Ve gecelerde bir bıçak Uyur uyanır Keser biçer anılarını göç etmiş kırlangıçların Deniz sularına düşmüş gölgelerini Kalbimin çarpıntılarına yakıştırır Yağmur yağdıkça ıslanan ayak izlerime Sana koşarkenki Bir bıçak... Bir bıçak kadar yalnızım Koşarken sana... Özlerken seni... Bir bıçağın keskin ucu fısıldadı kulağıma: Varılmazmış sana Koşuyorum, koşuyorum, koşuyorum... Koşulurmuş yalnızca "He yana yana"