Üretkenlik hızına ürün seviyesine hakkı olan değeri vermek için üretim ilişkileri tarihini Alt Komünal Evre Anti-komünal Evre Üst Komünal Evre diye sınıflandırmak ve bunun keyfi olmadığını gerçeklik olduğunu ve kimi şeylerin anlaşılabilmesi/saptanabilmesi için bu yaklaşımın gerekli olduğunu kabul etmek gerekir.

Sevgili Turan da şiirleriyle hem aşkı ve sevdayı hem toplumsal olayları kendi üslubuyla dillendirmeye çalışmıştır. Gurbet e ve toplumsal gelişmelere dair şiirler yazsa da o esas olarak aşk ve sevda üzerine yoğunlaşır. Çünkü aşk onun gözünde o kadar kutsal o kadar yücedir ki, insan oğlunun bilerek veya bilmeyerek icat ettiği en gizemli, en karmaşık, söz dinlemeyen, kural, kaide tanımayan bir isyan bir baş kaldırıdır. Her şeye söz geçirirsin ama ona asla. Ferman dinlemez, söz anlamaz başbuyruk zapt edilemeyen

Dantel dantel / Örerken sen mahpusu,/ Gözenek gözenek/ Eritirken damarını hücrenin/ çatır çatır çatladı/ Çatalı yüreğimin, / insan insan tutuştı/ Beynimin bacasından, / Can pahasına/ Aldı payına düşeni

Renksiz rüzğarlarda eserken zaman, İs lekesi kaldı gömleğinin kollarında, Bir kadının yüzünden, Gömleğine düşen sarı saçları kaldı. Yitip giden devrimlerin isimsiz sancıları kaldı...

Işık hızındaki hareket geçmişsiyle büyürken, eskisinden eser yoktu. Herbiri buğday başakları gibi serpilirken sesi bir, canı birdi. Her can kendi kanatları üzerinde seyirdeyken biri amir, dğeri memur değildi. Varlığın birliğinden dokulu her ağaç dişisi, erkeği, çocuğu birbiri diğerine karın, kocam, oğlum, kızım demeden bir akarsu gibiydik bu birliğimizin akışında...

Birbirleriyle ailelerinin zoruyla evlendiler. Peki ya bu evlilik AŞK olmadan nasıl devam edecek? Peki ya AŞIK olacaklar mı? Ya olmazsa... Aynı çatı altında ama birbirlerine zıt iki isim: Ateş ve Su

Zamanımızın meçhul ve sıradan kahramanlarına yakılan bir ağıt bu eser. Yazar bu ağıdı yakarırken, hikâyelerin gerçekliğinin içine bizi taşımakta ve yoğunluğun gölgesinde kalmış bu hikâyelere kalemiyle ışık düşürmekte. Voltadaki Adem, Karalastik'teki Seydo, Sesiz Reyhan'daki Reyhan dokunup hissedebileceğimiz kadar sahici kişiler. Sonra Kardeş Muso, bir ironi, tıpkı bu toprakların bin yılık tarihi gibi. Yazarı bilenler, tanıyanlar onun bir söz, bir anlatı ustası olduğunu bilirler. Ustalığın kısa bir seçkisi o

Uzun yıllar siyasi tutuklu olarak birçok mahpushanede kalan A. Celil Keskin, bir yıl önce ilk kitabı Kutsal Mekanda Bir Yudum Yaşam'ı çıkardı. Birçok dergi ve gazetelerde yazıları yayınlanan Keskin bu eserinde yaşadıklarını, yaşananları sade bir dille yazıya döktü. Müebbet bir tutuklu olmanın zorluklarını, hapishane hayatını, dönemin güncel siyasi gelişmelerini anlattı. Siyah Beyaz Film yazarın ikinci romanıdır

Yare Benzettim, Ahmet Dillice'nin ilk kitabı. Yirmi dört yıl Avrupa'da politik sürügün olarak yaşadı. Bazı şiirleri Torosları ve Maraş yöresini anlatan kitaplarda yayınlandı. Yaralı ülkemin bağrı yaralı Ciğer karasıdır yarin yarası Uçtan ucu katliamlar sıralı Ol sebeptendir ki derin yarası Sevdalanmış sevdiğine varamamış Şu dünyada bir gün gün yüzü görememiş Muradı gözünde kalmış ermemiş Kabuklar bağlamış irin yarası ...

İsmet Şeker, 20 Temmuz 2015'te Suruç katliamında hayatını kaybeden 33'lerden biriydi. Kobane'li çocuklara oyuncak götüren gençlerle birlikte Suruç'a giden İsmet Şeker'in kısa hayat hikayesi kızı Dilek Şeker tarafından kaleme alındı. «Öyle içten sevdik ki insanlığı ve çocukları, çıkarsız. Öyle içten istedik ki özgürlük ve barışı. Dürüst olmaktı bunun yolu ve sevgiydi...

Ey Özgürlük Ben bulunca seni ülkemde Kanatlanıp uçacağım ey özgürlük Ve bütün uçurtmaları gökyüzüne savuracağım Bütün sınırların anlamsızlığını ispatlayacağım Ben bulunca seni ülkemde o gece rahat uyuyacağım Bütün gemilerin halatlarını söküp denizlere salacağım Ve yepyeni bir kardeşlik yaratacağım ey özgürlük.

Büyük oynuyorum bu sefer Sana karşı beni koydum ortaya Ya seni kazanacağım Ya beni de kaybedeceğim

Fukaralık dünyanın en zor mesleğidir. Yiğidi namerde muhtaç edebilir. Genci, yaşlısı, kadını, erkeği fark etmez çektirdi mi herkese çektirir. Ne namusluya ne de namusuza ama terazisini hep yoksuldan yana ağır bastırır. İki kefenin biri sürekli aşağıda kalınca adalet işlemez olur. Kendi çabalarıyla ilk ve orta okulu zor bela bitiren Hasan liseyi de kazanamayınca ve arkadaşları gelecek yılın planını yapmaya başlayınca, bir daha okuyamayacak olmanın üzüntüsünden uyuyamaz oldu...