Varlığın sebebi olan Cenabv - ı Peygamber, mübarek torunları hakkında şöyle buyuruyorlar: "Hasan ve Hüseyin'i seven beni sevmiş ve onlara düşmanlık eden muhakkak bana düşmanlık etmiş olur!" Allah'ın Resulü o solmaz çiçekleri böyle, bu muhabbetle sevmişlerdi. Hazret - i Ebu Bekir (radıyallahu anh), bir gün sahabilere şöyle seslendi: "Ey ahali! Allah'ın Sevgilisi Cenab - ı Muhammed Mustafa'yı (sallallahu aleyhi ve sellem) ve Ehl - i Beyti'ni koruyunuz! Onlara sakın eziyet ve zulüm etmeyiniz. İyi biliniz ki, b

Eskimiş lambaları bile kırdırmaya tahammülü olmayan, tahribe, yıkıp yok etmeye karşı olan müspet hareket anlayışıyla... Tanıyanlar, tanımayanlar, ismini duymuş ve merak edenler için Bediüzzaman Said Nursî´nin muhteşem hayatından birbirinden ibretli hatıralar...

Eskimiş lambaları bile kırdırmaya tahammülü olmayan, tahribe, yıkıp yok etmeye karşı olan müspet hareket anlayışıyla... Tanıyanlar, tanımayanlar, ismini duymuş ve merak edenler için Bediüzzaman Said Nursî´nin muhteşem hayatından birbirinden ibretli hatıralar...

Set içeriği; - Aliya İzzetbegoviç - Şeyh Şamil - Ömer Muhtar - Malcom X - Yusuf İslam - Muhammed Ali

Hz. Hasan, Hz. Ali ile Hz. Fâtıma'nın biricik evlatları, ilk göz ağrılarıydı. Efendimiz (a.s.m.) "Hasan ve Hüseyin cennet gençlerinin efendileridir. Bilmenizi isterim ki şu oğlum büyüdüğü zaman çok saygın biri olacak" buyurmuştu. Hz. Hasan, son derece mütevazı ve iyiliksever bir insandı. Biri kendinden yardım istediği zaman içinde bulunduğu şartlara takılmadan yardıma koşardı. Çok kibar biri olmasına rağmen haksızlık karşısında asla susmaz, zalimlerin karşısına cesaretle dikilirdi. Son derecede hoşgörülü

Ve bu destansı ve kutsal direnişin lideri Şamil.Ruslar'a yıllarca kök söktüren Şamil.Özgürlük ve İslam davası uğruna fani ömrünü Kafkas dağlarında eriten Şamil. Gözü pek, gönlü engin Şamil. Mangal yürekli, şahin bakışlı Şamil. Dünyaya meydan okuyan, iman dolu dev Şamil. Esaretin düşmanı, özgürlük sevdalısı Şamil. Hikâyesi yüzyılları aşan, ilham yüklü koca çınar Şamil. Mertliğin ve zaferin destanını yazan Şamil. Nâm-ı diğer Kafkas Kartalı Şeyh Şamil! Yıllar önce Kafkas dağlarında at binip kılıç kuşanan bu

Zamanımızdan yüzlerce yıl öncesinde, Osmanlı ülkesinin cumbalı evlerinde, hanımeli kokulu bahçelerin mor sümbüllü köşelerinde, köpük beyazı yalıların sarmaşıklı hanelerinde sabun kokulu insanlar yaşardı. Gülünce gözlerinin içi güler, ağladıklarında vallahi en sahicisinden gözlerinden yaş gelirdi. Kışın mangal başlarında toplanır, kömür ateşinde bol köpüklü kahveler kotarır, kahvelerini yudumlarken de birbirlerine hiç duyulmadık hikâyeler anlatırlardı. Yazın mehtaplı gecelerde, bahçedeki kuyuya düşen ay ışığ

Efendimiz (aleyhissalatü vesselam) gelmezden önce insanlık koyu bir karanlık içerisindeydi. Bu döneme "cahiliye" denmişti. Cahiliye, insanların okuma-yazma bilmemeleri değil, Allah'ı doğru olarak tanımamaları, emir ve yasaklarına uymamaları demekti. Allah'ı gereği gibi tanımayan insanlar, O'nun koyduğu ilahî hükümlere değil kendi istek ve arzularına tabi olmuşlar, dünyayı yaşanmaz hâle getirmişlerdi. İçki içmeyen insan yok gibiydi. Kumar oynamak, fuhuş yapmak normal hale gelmişti. Toplumda yalan, dedikodu,

Süregelen bir tartışmanın içindeyiz. Bir taraf kendileri dâhil her şeyin kendi kendine geliştiği, elementlerin bir yolunu bulup dünyayı meydana getirdiklerini savunmakta. Diğer taraf ise tüm kâinatın bir yaratıcısı olduğunu savunmakta... Elinizdeki kitapta, bu iki taraftan biri olan inanmayan grubunun, inanmamak için ortaya koyduğu veya koyamadığı bahanelerden, en yaygın on dokuz tanesi ele alınıyor ve haklılık paylarını inceleniyor.

Çevremize baktığımızda, toplumun büyük bir kısmında, İslâm'a uygun yaşayışın ihmal edildiğini görüyoruz. Gerek inanç gerek ibadet, gerekse de ahlak yönünden, İslâm'ın gerektirdiği gibi bir hayat yaşamıyor, İslâm'ın kurallarına uymuyor insanlar. Hâlbuki herkes dinin gerektirdiği gibi yaşasa, ortalık güllük gülistanlık olacak, değil mi? Üstteki paragrafta dile getirdiğimiz düşünce, aslında durumun böyle olmasında hatırı sayılır bir paya sahiptir. Neden mi? Yukarıdaki kısım kitabın ?Sonuç" bölümünden alındı.

Biraz sivri akıllı, gülecek sebep bulmaya meraklı, bir evin pir kızı, Çimenlekesigillerin 7/24 mesaili vicdanı: Aynur Çimenlekesi. Sendeyiz Aynur. Üç, iki, bir; kayıt! - Kayıt dediler kızım, anlatsana...

2010 Yılının şubat ayıydı. Bir gün maillerimi açtığımda, beni çok şaşırtan bir çağrı gördüm: Mailin 'konu' kısmında sadece tek kelime yazıyordu: "İmdat!" "İmdat!" diye bağırıyordu biri. "Hocam! Perişanım! Yardım eder misiniz?" Yardım isteyen kişi, Büşra adlı bir kız öğrenci idi ve kelimeler sanki gözyaşlarıyla yazılmıştı. Okuduğum satırlar, beni gençlik yıllarıma döndürüverdi: "Yarabbi imdat! Beni kurtar!" diye çırpındığım yıllara... Mail gönderen öğrenci, âşık olduğunu bildiriyordu. Fakat işin kötüsü, kız

İlkgençlik Yayınları, sizleri yine farklı bir Asr-ı Saadet okumasına davet ediyor... Bu kitap, Sevgili Peygamberimizin (asm) tebessüm ettiği, birkaç kez de, mübarek dişleri görünecek kadar güldüğü anlardan ve Saadet Asrının mutlu mesut günleri içinde yaşanmış hoş, latif, nükteli hatıralardan bir gül demetidir...

Birincisinde, Mekke gençlerinden örnekler verdiğimiz Peygamberin Genç Arkadaşları adlı iki kitaplık dizinin ikinci ve son kitabında, Allah'ın Elçisi'ne (asm) Medine'de arkadaş olmuş genç sahabilerden bazılarını konu edindik... Kitabın sayfaları arasında, genç sahabileri kendinize yakın hissedeceğiniz v

İsimleri kalbimizin en mutena köşesine meveddet kalemiyle yazılan Hz. Rukiyye ve Hz. Ümmü Gülsüm, Gönüller Sultanı'nın (a.s.m.) iki güzide goncası, sahabilerin göz bebekleriydiler. Birbirlerine son derece nezaket ve muhabbetle bağlı ikiz kareş gibiydiler. Kader onları birbirlerine öylesine yakın eylemişti ki, sadece yaşları değil hayatları da sanki birbirini takip etmekteydi. Gözlerini vahye açtılar, küçük yaşta imanla müşerref oldular. İnen ayetleri ezberleyip kalplerine nakış nakış işlediler. Çocuklukları