"Devriliyor ve diriliyor Devriliyor ve kalkıyorsa bir kum saati Devran dönüyor Aynı biçimde yamıyoruz demektir Durmaksızın tendeki yırtığı"

Şeyda Üzer, birincisi bu yıl düzenlenen Kültürlerarası Şiir ve Çeviri Akademisi'nin şiir ödülünü Muhammed Abdullah ile paylaştı. "annemin haberi var evden kaçıyorum, saçlarım ıslak" diyerek paylaşıyor şiirlerini okurla.

Bu yıl ilki düzenlenen Kültürlerarası Şiir ve Çeviri Akademisi Ödüllerinde 2017 Uluslararası Dostluk ve Barış Ödülü'nü alan Grasso'nun şiirlerini Erkut Tokman Türkçeye kazandırdı. Yevtuşenko'nun önsözü, Adonis'in desenleriyle.

Muhammed Abdullah, birincisi bu yıl düzenlenen Kültürlerarası Şiir ve Çeviri Akademisi'nin şiir ödülünü Şeyda Üzer'le paylaştı. "Kavgayı sürdürenlere güller ve incecik selamlar ile" diyerek paylaşıyor şiirlerini okurla...

"Zahirde cemal, batında atayım Varınca bir yol ayrımına Ödünç verip sureti genç birine Aklı çat diye ortadan ikiye ayırdım Umut, delilik, dünya malı Bırakıp her şeyi gönül ardımda Ciğerimi kargalara Ruhumu turnalara bağışladım Evrenin bilinmezliği Ölmeden evvel Bulmak için sırrı Toprağı içime gömdüm"

çocuklaşır ya ansızın yüzündeki çizgiler oraya diksinler, bi selam kıyısına beni, anadan merakımdır, yalnızlığın rengi dostluğun selama durmuş inceliği... o şarabi vakitler, akşam diyor ya haşim giz gize bakışmaktan solan yollar gibi pek uyar bize, rüzgar tebdili...

Elbette kederle, yoksullukla, aşkla Sevgilim beni kır Bana sıfırdan başla!.

Ağır ağır açılan geceye ipek tül örtüyor Hilal Karahan. Aşkın geceye benzediğine inanıyor çünkü. Gecenin acımasız olduğunu da biliyor üstelik. Aşk bu, içinden geçip gider insanın...

Şiirlerinde erotizim öne çıkıyor Hilal Karahan'ın. Sevginin kabaran gövdesiyle. Teni, soluğun her haline hazırlıklı. Gece apansız girer araya ve alıştırır kendine. Ve sırla kaplanır ayna... Yasin Er

Dur ihtarına uymaz ki zaman, yaşam şuursuzca öldürmeye oynuyor İrfan Temel'in dizelerinde. Bir kere ölümün kokusu sinmiş sözcüklere, durmadan sorular soruyor: hangi ölü daha çabuk soğur hayata, hangi fotoğrafımız ölünce takılır yakalara? Sonra sevgilisine sesleniyor: "bir el at, sürelim bu ömrü."

Sözcüklerin masumiyetine inanmış bir kere Mehmet Tektemur. Çünkü aşka inanıyor. Her defasında sarsılsa da. Kalbinin ayarını sonunda bozmuş ki, durup durup iç çekiyor şiirlerinde...

Bu kitapta ironik dili daha da yoğunlaşıyor Mustafa Ergin Kılıç'ın. O yüzden sonsuza kaçan çorap gibi görüyor hayatı, kendini ise; bir ağacın bir gün budanacağını bilen dalı gibi. Yine de sevgilisiyle hesaplaşmaları ayakta tutuyor onu...

Dudaklarını istiyor Mustafa Ergin Kılıç sevgilisinden, beraber ıslık çalmak için. Ondan biliyor her şeyi çünkü; tarçın kokusunu, sütün köpürüşünü, yağmur damlalarını, dalın çıtırtısını... Bu yüzden durup durup şiire bulanıyor elleri...

Bir su kenarında durup susuyor Oğulcan Kütük. Şarkılar, vedalar, akşam üstleri ve elvedaları düşünüyor. Bir durgunlukta büyümüş çünkü. Sonra ilaçlardan dökülen ecza uyku olup gümbür gümbür düşüyor sırtına...

Ağaçlar gibi rüzgâra bırakıyor içinin rüyasını Soner Demirbaş. Gökyüzünü büyütmek istiyorsan kuşlar gibi çoğalacaksın; biliyor... Tarih yazanlar bizi kendilerine benzetirler hep ama seken bir kurşunu havada durdurabilir şiir; bunu da biliyor. Ya

Leyla Onomay, Hades'in kalbinden yazıyor şiirlerini. Bir kedinin pençeleriyle üstelik. O da aşkla ve Ortadoğu ile yaralı. Bazen durup, bir Gezi için ölenlere, bir annelerine bakıyor; bir sihirbaz gibi isyan çıkarıyor şapkasından. -Enver Ercan - Yasin Erol Ankara / Haymana'da 1967 yılında doğdu. İlk ve ortaöğrenimini 1995 yılında ilk şiir kitabı ?Portakal Yokuşu"nu yayımlayan şairin ?Üşür ve Ağlar Hep Mutlu Sandığımız Uçurtmalar" (2002) ve ?Bir Aşkın Yahudisi" (2006) olmak üzere yayımlanmış 3 şiir kitabı var

Şu zalim saatler var ya saatler İşte o saatlerin gün içinde durup aralarında sohbet ettikleri zamanlar var Dakikaların dedikodusunu yapıyorlar Zaman yokuş aşağı fren yapmış bir araba gibi duruyor.

vazo ağzından çiçek yerine fışkıran nefes hiçliğine dayanamadı kendiliğinden ürktü ses oldu zaten bu vazonun tek eşlikçisi hep bir mırıltı olmuştu ...

Çaydanlıkta kaynayan denizler gibi taşmak, dünyanın üstünü kalın hayallerle örtmek istiyor sürekli. Çocuk ama gemilerin suda durmasının suyun azizliğinden olduğunu biliyor...

Gottfried Benn, geçtiğimiz yüzyıl lirik Alman şiirinin en önemli temsilcilerindendir. Onun hâlâ güncel olmasının nedenleri arasında, insanın trajedisini derinden duyması ve geçicilik karşısındaki çaresizliği tekrarlanamaz bir şekilde dışa vurması da sayılabilir. Benn'in şiiri yer yer insanın nefesini kesen, okuyunca bitivermeyen, zihinden çıkmayan bir şiir