Tüm Resullerin ortak davetidir; Lailaheillallah.Kavimleri Müslüman ve kâfir diye ayıran,İnsanların dünya ve ahirette varacakları sonun belirleyicisidir bu kelime...Bu kelimedir baba ile oğlu karşı karşıya getiren tarih sayfalarında...Bu kelimedir Nuh (as)'ı kurtuluş gemisine alıp; ciğerparesini azgın dalgalarda boğmaya mahkûm eden...Bu kelimedir Lut (as)'ı kurtulanlardan kılıp; karısının başına gökten yağmurlar yağdıran...Bu kelimedir İbrahim (as)'a; babasına ve kavmine karşı tüm cesaretiyle "siz de babalar

‘'Kalpler sürekli aynı hal üzere kalır.'' Diye bir kaide yoktur. Katılaşan kalp, insanın çabası ve Allah'ın (cc) yardımı ile yumuşayacağı gibi, selim olan bir kalp de kulun gafleti nedeniyle hastalık kapabilir, katılaşabilir. İnsanın, çabalarına rağmen kalbinde bir değişiklik hissetmeyince azmi kırılabilir. Buna rağmen asla pes etmemelidir. Çünkü bu durum -Allah muhafaza- kişiyi küfre kadar götürebilecek çok tehlikeli bir sapmadır. Bu sapmanın sebebi ise kişinin Allah'ın rahmetinden ümit kesmesidir. Halbuki

26 Zilhicce 1429/24 aralık 2008 tarihinde elime bir risale geçti. Bazı insanların belirli bir fikre karşı kaleme aldığı ve özellikle muayyen tekfir, tekfirin engelleri, kimin tekfire müstehak olduğu; tağuti düzenlerde askerlik, okul ve memurluk gibi günümüzde çok tartışılan meseleler hususunda, muasır alimlerin görüşlerinin beyan edildiği bir risaleydi. Yazarın risaledeki temel vurgusu, bir grup gencin, muasır cihad alimlerinin kitaplarını ve sözlerini yanlış anladığı yönündeydi. Nitekim yazar, bu konuların