Bil ki bu devlet, tarihin alnında bir ak, asrın başında bir taçtır. Onun güzellikleriyle darb-ı meseller getirilir. İhtiyaçların temini için oraya göç bağlanır, ümitler ona yönelir. Dünya ciğerlerini onun için bol bol saçmış ve en güzel saadetini ona bahşetmiştir. Yahyâ ve oğulları ise, parlak yıldızlar, taşkın denizler, kükreyen seller ve yağan yağmurlar gibidir. Onların himayesinde kurulan panayırlar neşeli olmaktadır. Hürmete layık kimselerin mertebeleri onların yanında yüksektir. Onların döneminde düny

II. Abdülhamid Han dönemi, Osmanlı tarihinin en çetin ve zorunlu bir dönemidir. Batılı devletlerin ekonomik ve siyasi olarak kuşattıkları Osmanlı Devleti’ni 1878’den itibaren, azınlıklardan küçük devletler oluşturma adına parçalama kararları aldıkları bir dönem olmuştur. II. Abdülhamid Han’ın da Pan-İslamist siyasetle, Şifre Kalemi memurlarıyla ve Hafiye Teşkilatı’yla devleti parçalatmama mücadelesine değinmeye çalıştık. Uygulanan siyasi ve mali politikalar, devletin ömrünü uzatmış olsa da neticede Os

Osmanlı Devleti’nin klasik döneminde devlet yönetiminin kendine has özellikleri vardır. Yönetim yapısı monarşi olmakla birlikte kanun bilincinin yerleştiği, adaletin esas alındığı bir gerçektir. “Osmanlı Tarzı” diyebileceğimiz bürokratik yapılanma, Fatih dönemine kadar geleneksel usuller içersinde gelişmiş iken, bu dönemden itibaren kanunnamelerde daha sistematik bir hale gelmiştir. Devşirme ve bir nevi lonca sistemiyle bürokraside liyakat esas alınmış, Fatih Kanunnamesi’yle üst bürokrasinin kariyer çizgile

"Tarih sürekli yüzü gülmeyen, asık suratlı bir ihtiyar değildir. Aksine insanı bazen güldüren fakat mutlaka güzel güzel fıkralar anlatan hoş sohbet, nur yüzlü bir ihtiyar dededir. İnsan bin yıl yaşamaz ama, ihtiyar tarihi okuyan bin yıl yaşamış gibi bilgi, kültür, tefekkür ve tecrübe sahibi olur. Diyor" bir düşünür. Bu bağlamda bizim tarihi fıkralarımız da insanı gülmeden önce düşündürecek, ibret verici nitelikte olacaktır.