Öyle bir gurbettir ki Anne... Sonu uçsuz bucaksız cennetin eteğinde Ey Anne, yüreğin küşük lakin taşıdığı mana büyük Sen yüklenirsen yüce emaneti Rabbim lütfedim serer önümüzde cenneti... Ev sahibi amca sohbet arasında "Biliyor musunuz, benim dünyada iki tane sevgilim," dedi. Merakla kulak kesildik. Yaşlı teyze de dinliyordu ama bunu daha önceleri çok duymuş gibi yüzünde kinayeli bir gülümseme belirdi. Beni hayretlere düşüren bir şey söyledi 80'li yaşlardaki bu amca. "Birinci sevgilim bu gördüğünüz evimdir,

Ensemde kaderin sıcacık nefesini hissederek, o teslimiyetin vadisine inemedim. Acelem vardı; alnımı koyduğum gibi, kaldırdım seccadeden... Bütün benliğimle aşağı inemedim. İşim vardı, secdemi kısaltıp zaman kazandım. Secdeye kalbimi de sığdırmaya çalışmadım. Uykum vardı, secdemi sığ bırakıp uykumu derinleştirdim. İtirafımdır... Bencilliğimi de sırtıma alıp rükûlarda eritemedim. Bedenim eğilirken huzurunda, "Emir olunduğum gibi dosdoğru olmanın ağırlığını sırtıma almayı erteledim". Sırası değildi; hele dur;

Evet Aşk Vardı! Bunu iliklerine kadar hissediyordu. Aynı sevgiliye aşık Rabia Adeviye'nin sözlerini tekrarladı. Sen razı ol da, bütün insanlar öfkeyle dolsun! Benim aram yeter ki sen'inle iyi olsun! Tüm aşıkların sahibi Allah'ın kalbine koyduğu aşkla, sevgiyle, azimle, eşini, işini, yavrularını, babasını, memleketini ümmeti düşündü. O bir inci olacaktı. Önce bir inci... Birinci değil... Bir inci gibi temiz, berrak saf olursa zaten arkasından birincilik gelirdi. İyilikte, hayırda yarışanların birincisi olur