Tasavvufî düşünce, ilk günden bu yana çeşitli isimler altında varlığını sürdürmüş, insanların hayatında en yüksek değer olarak daima mevcudiyetini korumuştur. Tasavvuf yolu da hiçbir zaman ıssız ve yolcusuz kalmamıştır. İslâm dininin insanlığa indirilmesinden bu yana, sûfîlik mesleğine gönül verenler, bu yol vasıtasıyla en yüksek mertebeleri elde etmişlerdir. Tarikat halkasını devam ettiren kâmil ârifler, tasavvufî terbiyeye girmeden önce fıkıh, hadis, tefsir gibi zâhirî ilimleri tahsil etmişler, sonra ka

Bir sûfî sözünde "Allâh'a ulaştıran yollar insanların nefesleri/nefisleri adedincedir" denilir. Şüphesiz yolların çokluğu, yola rehbersiz koyulmayı içermiyor. Çünkü rehbersiz yapılan yolculukların vuslatı ya imkânsızdır veya pek zordur. Usulsüzlüğün vusûlsüzlük olduğu çok bilindik bir söz olarak gelmekte kulaklarımıza. Muhammed el-Hânî, Behcetü's Seniyye adlı eseri Nakşbendiyye tarikatinin adabını içeren en önemli eserlerden birisidir. Bu eser Hâlidiyye yolunun usul ve adabıyla hatm-i hâcegân, rabıta gibi