Bir Haziran akşamı... Mutfak penceresinden dışarıyı izliyorum. Sokağın başındaki çöp tenekesinin yanına bırakılmış eski bir kanepenin üzerindeki kirli yastıkta siyah bir kedi fütursuzca uzanmış, uyukluyor. Apartmanların ışıkları tek tek yanmaya başlıyor. Yoldan geçen araçların sesleri daha az duyuluyor. Herkes evlerine çekiliyor yavaş yavaş. Ne çok hayat var ve her evin odalarında bilmediğimiz, duymadığımız ne çok konuşma, mutluluk, umut, pişmanlık, telaş, trajedi... Bazı evlerin açık pencerelerinden çatal

Hep tedbirler, aldın, planlar yaptın Ters köşeleri görmedin, düz köşelerden baktın.. İçinde olduğun kalıbı değişmez sandın.. Unuttun hayatın ezberbozan olduğunu Lakin kalıp, üçgen oldu, dörtgen oldu, beşgen oldu.. Koşullar, yerler, kişiler, yanındakiler değişti. Ve hayat, katıla katıla güldü saf planlarına Üzüldün, ağladın, inanmak istemedinAlıştıklarını kenara koymak kolay değil.. Vazgeçmenin dayanılmaz zorluğu var tabi. Zaman geçti, üzüldüğüne şaşırdın.. Ahhh ezberler ezberler dedin güldün.. Silbaştan old