Neden kız çocuklarına hep prenseslerin masalları anlatılır? Neden o masallarda prensesleri prensler kurtarır? Ve bu prenseslerin hepsi zayıf, uzun boylu, ince belli, uzun saçlıdır. Oysa gerçek hayat; nasıl yaşayacağına, ne yapmak istediğine kendisi karar vermiş ve her biri birbirinden farklı görünen kadınların heyecan verici hikâyeleriyle dolu. Bu kadınlar prenseslere benzemezler. Çünkü birileri tarafından kurtarılmayı beklemezler. "Bizim" AntiPrensesler serisi, nasıl yaşamak ve ne yapmak istediğine ke

Amacımız, belli bir bakış açısının yorumladığı okulların, akımların, felsefecilerin takdim edilmesi değil, okuyucuyla orijinal metinleri buluşturmak. Yargılardan ziyade yargıların gerekçelerini ve muhakeme zincirini göstermeye çalışıyoruz. Bunu yaparken de orijinal metinlerden alıntı yapmaktan çekinmedik. İncelediğimiz alanlardaki kurucu metinlerin pek az bir kısmının Türkçede bulunabildiğini düşünecek olursak, bu yazım tarzının önemi ortaya çıkacaktır.

Teyzeler geliyor. Saklanmalıyım. Kestirdiğim saçlarımı görmemeliler. Kenarları sararmış kirli tırnakları, hilal biçiminde bükülü dudakları, storları yarıya indirilmiş pencereler gibi yarı açık uykulu gözleri, orak gibi kullandıkları soru işaretleriyle geliyorlar. Ağaçların arasında yitip giden balkonumuza kurulup sokağı gözetleyecekler. Çaylarını kim getirecek? Bisikletimi alıp kaçmalıyım. Annem peynirli börek, kısır, hindistan cevizli kek yapmıştır, tabakları tek tek taşıyacak biri gerekir. Ama kaçıyorum.

Kitaptaki metinler bir imgenin, örneğin kertenkele gibi bir hayvanın, çöplük gibi bir kavramın ya da umutsuzluk gibi bir duygu durumunun edebiyat eserlerindeki izlerini sürerken kendi varoluşlarını da sorunsallaştırıyor. Bu iz sürüş, metinlerarası geçişler için açılmış tüneller gibi uzak metinleri birbirine bağlıyor. Bu bir karşılaştırmadan çok bir birleştirme, bir araya getirme çabası, yani metinlerin birbirleriyle yarıştırılmasından çok, bir araya getirilen birbirinden farklı metinlerin birlikte okunmasın