Kur'an açısından insanoğlunun dünyadaki varoluş gayesine matuf başarısı "bir arada yaşama" becerisiyle ölçülebilir. Yeryüzünde kan dökmeden biri diğerini sömürmeden kimliğini kişiliğini ezmeden bir birlikteliği ne kadar gerçekleştirdiğimizden anlaşılabilir. Bu tarifte görüldüğü gibi skolastik toplumların büyük anlamlar yüklediği ritüellere bir atıf olmadığı gibi hayatın maddi gereksinimlerine de doğrudan amaçsal anlam yüklenmemektedir. Fakat Müslüman toplumlar bilmeliler ki beşerî gerçekliğimiz ritüelleri n

Batı'yı tanımak öyle zannedildiği kadar kolay bir iş değildir ve bir yöntem ve eleştirel düşünce gerektirir. Bu noktada kitabımızın konusunu teşkil eden sosyalizm 19. yy.dan başlayarak kendi tarihsel-toplumsal anlamının ötesinde Müslümanlar için de özel bir önem ifade etmektedir. Sosyalizm; Batı düşüncesi, siyaseti ve uluslar arası ilişkileri bakımından bize ''muhalif'' bir sistem sunmakta, analitik bir Batı okuması (Oksidentalizm) imkânı vermektedir. Hatta en uç ihtilalci yorumu Marksizm, Batı sisteminden

Seyyid Cemal'in (Afgani) attığı ilk adımın üzerinden yüz yıl geçti ama kimse ikinci adımı atmadı. Hıristiyanlığa itiraz edileli altı yüz yıl oldu (Protestanlık). Rönesans'ın üzerinden dört yüz yıl geçti. ...Zaman geçip gidiyor. Yeni nesil hızla değiştiriliyor. ...Eğer dini asırlardır alışılagelmiş şekil kalıbından kurtaramaz ve onu bir harekete dönüştüremezsek kendisine bir gelenek olarak bağlı kalan yaşlı ve bunak neslin ölümüyle din de ölecektir. Bu kötü düşünceli, şüpheli ve bulanık... kişilerin varlığı