Gözlerini dikmiş gözlerime, ta derinliklerine bakıyordu. Onun küçülen, feri sönmüş gözlerinde geride bırakılan otuz koca yılın hikayesini okudum. Geri getirilemeyecek otuz yıl, insan ömrünün en güzel en değişken otuz koca yılını. Yüzüne biraz daha yaklaştım. Sesimi iyice duymasını, kelimeleri doğru anlamasını istiyordu.

Çocukluk, kız emziren kadının sütüyle hazırlanmış dövme gibidir. İşlendi mi deriye, bir daha ömür boyu çıkmaz oradan. Yaşanılan her ne varsa çocuklukta ilmek ilmek işler, derin derin kazınır beyinlere ve de gönüllere. Yaşı yetmişler için sıradan ve önemsiz her ne varsa, çocuğun dünyasında kocaman bir yer tutar. Sebebi bilinmeyen bir tokat, sert bir bakış, cevapsız bir soru, dikilmeyen etek, alınmayan sarı saçlı bir bebek, üç tekerlekli bisiklet ya da anasız babasız dinlenen içli bir bayram ezanı... Hasıl