Sinemanın İstanbuldaki birinci dönemi 1896da başlar ve 1922de sona erer. Bu dönemde, seyyar sinemacılar, yeniliğe açık tiyatro işletmecileri ve yöneticileri olumsuz koşullara karşın (elektrik şebekesinin yokluğu, sansur vs) sinemanın tanınmasına ve sevilmesine ön ayak oldular. Meşrutiyetin ilanından sonra (1908) seyyar gösteriler yerini Peradaki sinema salonlarına bıraktı. Bu salonların yöneticileri mesleğini seven, yenilikçi ve başarılı kişilerdi. (...) Rumlar, 19. yuzyılın sonlarından 20. yuzyılın ilk çey