Âşığın varlık bulması maşûk iledir; aldığı her nefes, terennüm ettiği her ses maşûka aittir. Hal böyle olunca, âşığın kendisine ait bir varlık iddiası abes olur. "Ben" demiş olmakla, "O" demiş olmak bir şeyi değiştirmez; çünkü gerçekte varlık veren ve var olan maşûktur.Hallâcın ifadesiyle maşûk, kimi zaman çalının dilinden, kimi zaman da Hallâcın dilinden seslenir. Maşûk, kimi zaman kendini kendi birler ve en büyük tevhîd budur; kimi zaman da Hallâcın dilinden enel-hakk şeklinde birler. Hallâcın dilinden ke