İmâmiyye Şîası'nın on birinci imamı Hasan el-Askerî'nin oğlunun genç yaşta gaybet iddiası, başlangıçta sadece imâmet yarışında öne geçmek için ortaya atılmış gibi gözükürken, zaman içerisinde Şiîliğin gidişatına yön veren en önemli köşe taşlarından biri olmuştur. Daha sonra on ikinci imam Muhammed el-Mehdî olarak tanınacak çocuğun varlığı ve gaybeti fi kri, Şiî imâmet düşüncesini yeni bir sürece sokmuş ve günümüz Şiîliğinin alt yapısını biçimlendirmiştir.

İmamiyye Şiası, Müslümanlar içerisinde gelişen en önemli kurumsal fikrî hareketlerden biridir. Oluşum süreci dikkate alındığında, onun daha ziyade iktidar karşıtı gruplar içerisinde teşekkül eden siyasi ve itikadi bir mezhep olduğu görülür. Bu durum, İmamiyye’nin süreç içerisinde muhalif bir karaktere bürünmesine yol açmıştır. Bundan dolayı da Müslümanlar içerisinde protest ve yeraltı yaşam biçimlerinin karakterini üzerinde toplayan muhalif söylemin en önemli temsilcilerinden biri olmuştur. Zaman içerisind

Komşu coğrafyalarda yaşayan, güçlü devlet geleneklerine sahip Türklerle İranlıların yaşamları bir taraftan büyük mücadeleler içinde geçerken, diğer taratan ise çok önemli kültürel ortaklıklara imza attılar. Her iki halk, Müslümanlığı kabullerinden önce Budizm, Yahudilik, Hıristiyanlık, Mecusilik ve Zerdüştlük gibi belli başlı dinleri birlikte tecrübe ettiler. Bu süreçte elde ettikleri dini deneyimlerini Müslüman olduktan sonra İslâm'a taşıyarak başta inanç ve siyaset olmak üzere İslâm medeniyetinin şekillen