Bir kocaman kent bu ev oturmuş en baş köşede Tanrı Söz meclisindeyiz niçin kırılır cümle can kim Keskin olmayaydı yumuşak başlı olsa ol hurufat Kafa tokuşturulur kırılır kadehi canın her yan kanrevan. Kalbine iyi bak orada kendini göreceksin dedi pir-i mugan Dışarıya iyi bak kalbini göreceksin senden yansıyan sen. Dolaşıyoruz bulvarları her yer mahşer karşılaşmadığım ben Ruhum senden ne kadar uzaklaşmışız ardındaydık oysa Diyorum ki dil sancağının evini alıp yeryüzüne kurmalı Hatırlayalım diye görelim dış

Gülün kemendine sarılarak ineceğim şimdi Buğday tarlasına, yeryüzü lambasına Karanlığımı delen iksir, şafak tozlarından eriyen ovalar Benim yaradılış özlerimden moleküller Sana geldim ey toprak Suç işleyen bir çocuğun ana kucağına atılışıdır sana gelen Sana karşı sana sığındım kutsal sığınak Teslimiyet medeniyetin tohumunu ekeceğim bağrına Cennetten atılanın cennete geçiş menzili.