Önünde durduğum kocaman bir pencere. Kocamanlığı belli ki çocukluğumdan. Ev de kocaman, pencere de, gökyüzü de. Her gece rüyalarımda gördüğüm aynı ev, aynı oda, aynı pencere. Farklı diyarlara açılan bir kapı gibi. Açıldığında ne sonsuz, ne boşlukta bir his verir; taze ot, iğde ve dut kokusu. Ne yakışırdı bu manzaraya bir deniz diye geçirdim içimden. Gerçi olmasa da fark etmez, olmayan her şey hayal gücüme hizmet eder. Kapadım gözümü az ötede yeşilimsi mavimsi ılık bir su, kısa bir kumsal. Elimi uzatsam su e