?Bir sirk düşünün. Ve bu sirkin içinde de bir ip cambazı düşünün. Cambazın üzerinde yürüdüğü ipin bir ucundan şiir, diğer ucundan Hande tutuyor. Ve cambaz ipin tam ortasındayken Hande ipi bırakıyor. Cambaz, iple beraber yere düşüyor ama ipi bırakmıyor. Sağlam tarafa, şiirin tuttuğunu tarafa doğru tırmanmaya başlıyor ip üzerinde. İp uzun, cambaz yorgun. Ve tırmanış bittiğinde cambaz, uzaktan da olsa, Hande?yi görebilmeyi umut ediyor. Bu kitap; ölmeden evvel gülmeyi umut eden bir cambazın, ip üzerindeki canhı

"Daha hangi şâir, hangi şiirde ne hakla betimlesin? Bir çıkar yolumuz yok, orta yol da bulamayız, seviyorum ulan seni! Tamam kabul, biraz da faşistçe seviyorum seni, nitekim ne şekilde ve "nece" olduğu önemli değil, seni sevmek 'eylemi' tüm coğrafyaların ağzında aynı manayı yansıtmakta sevgilim, seni molotof kokteyli atan çocukları seyreylerken seviyorum artık. Sana o kadar cahil kaldım ki, artık; neredesin? ne yaparsın? nasılsın? orada mutlu musun? Bilmiyorum.. Yollar var, elbet biri sana gider bu yolları