Benim şehrim bugünlerde sisin altında tuhaf. Çanağın içinde henüz söndürülmüş ot benzeri, dumanı üstünde. Kale belirsiz, minarelerde boşluklar var. Dört tarafını çevreleyen dağlar toplamış ışığı, bulutlar bembeyaz. Yeryüzünün sessizliği tepelere savrulmuş ve gürültü yapacak ne varsa şehre saklanmış.

Debbağ, sahaf, küfeci, misçi, ahâr ustası, kunduracı, taş ustası gibi zamanın birer birer unutturduğu küçük esnaflar Tarumarda yeni- den hayat buluyor. Sümeyra İkizin kaleminden çıkan öykülerde her biri yeniden tezgâhlarının başına geçiyor. Fakat bu kez müşteri- lerini değil, okurlarını bekliyorlar.

Bir gün inlemesine açtım gözümü. Titriyordu. Çarşafı omuzlarına bıraktığımda burun delikleri açılıp kapandı. Yine aynı şeyi yapıyordu. Dizlerinin üzerine çökmüş, çeşmeye ağzını dayayan birinin iştahıyla havayı kokluyor, sonra kesik kesik, hırıltılı seslerle dışarı bırakıyordu. Çıplakmış, kötü kokular yayıyormuş ve birinin delici bakışları altındaymış gibi sonuna kadar açmıştı gözlerini. Gölgeler belirmişti içinde. Işığı arkama aldıkça kımıldıyor, kendini göstermeye çalışıyordu. Benden istediği şeyi anlayamı