karınca ayini gözlerinin ardında bir karınca yuvası vardı senin, gördüm, onlar eşeledikçe kirpiğinin toprağını, yüreği karıncalanan, bir kördüm. her gün bir parçamı taşıdılar yuvaya ayaklarında tutku kıran prangalarla, bakışındaki dünya bozan ayine çağırdılar beni. o ayinde, her sabah kendini lanetleyen bir kadının teninde, bir azize kalbiyle uyanan dünyanın, rüyası vardı. parmaklıklara değen saçlarında senin, buhurdan o rüyalar külsüz dumansız tutuşup yandı. oysa onlar, Süleyman'ın devrilmesin diye tahtı,