Ben bu kitabı kaleme alırken hepimizin geçmişini mürekkep olarak kullandım. Ve o kalem elimde olduğu sürece hayatlarımızdan insanları yazmayı da unutmadım. Dilerim bu kitap sizlere altı çizilecek sözlerin olduğunu göstermenin yanı sıra üstü çizilecek insanların var olduğunu da hatırlatır...

Bir umutla beklediğim en güzel yarınsın... Bir hayatın son sayfası olabilmekti mesele. Ya da toz tutmuş bir rafta unutulmuş bir kitap gibi ait olduğuna vefalı olabilmekti belki de. Bunları düşünür oldum şu sıralar. Ben bunları düşünürken sanki sana doğru akıyor tüm saatler, saniyeler. Ve anladım ki biz seninle kendimizde bulmak istediklerimizi kaybetmenin ötesine geçemeyeceğiz hiçbir zaman. Şimdi her şeyi eksiltme vakti. Maviden geceyi, çaydan şekeri ve yalnızlıktan kendimi Çünkü seni seven o içimdeki ço

Siz hiç doğduğunuz gün annenizi öldürdünüz mü?

Ben sana ölümün kıyısında yaşama tutunmuş bir hayattan geliyorum. Sonbahar yağmurunda sensiz ıslanacaksam, kahvemin yanında kahvesini yudumlayan sen olmayacaksan, kabustan korkarak uyandığımda sana sarılamayacaksam, beraber hayal kurup birlikte yaşayamayacaksam, beni sevdiğini söylemenin ne anlamı var ki? Madem bunları seninle yapamayacağım, daha fazla varlığına alıştırmadan git. Hiç olmazsa acıların tat versin bana. Nasıl olsa ben sevmekten vazgeçmeyeceğim. Bir gün olur da bunları benimle yaşamak isterse

Canı yanardı... Geçmiş olsun! derdim. Yüreği burkulurdu... Geçmiş olsun! derdim. Ama seni seviyorum... derdi. Geçmiş olmasın! derdim. Niye biliyor musunuz? Çünkü aşktı benim tek derdim... Ama her şey gibi bu aşka da geçmiş oldu. Zaten Güzellik geçicidir... demişlerdi ve haklıydılar çünkü benim sevdiğim de bir güzellik yaptı ve bizi geçmiş oldu. Sonra ne mi oldu? Sonrasını biliyorsunuz zaten... Hem o benden geçmiş oldu hem de ben kendimden geçmiş oldum... Serkan Özel