Monti, Kara Kedi ile oynamak için koşarak salona gitti. Onun tüylerini okşadı. Kara Kedi okşanırken hep mırlardı. « Mırr… Mırr… » Sonra göbeğini dönerdi. Monti'nin, göbeğini okşamasını bekler, ellerini yakalamaya çalışırdı. Fakat o sabah, bunların hiçbirini yapmadı. Hiç hareket etmiyordu. Yoksa Kara Kedi hasta mı olmuştu? Monti'nin annesi, Kara Kedi'nin papatya olarak uyanmak istediğini söyledi…

Monti, ablasının okuldan dönüşünü sabırsızlıkla bekliyordu. Fakat ablası Ella döndüğünde çok endişeliydi. Okulda yapılacak tören için « Özgürlük » adlı şiiri ezberlemesi gerekiyordu. Defalarca deneyen Ella bunu başaramadı ve ağlamaya başladı. Monti hemen ablasının yardımına koşup dolabından Şimdi Makinesi'ni çıkardı…

Senin için de insanların fiziksel özellikleri değil kalpleri mi daha önemli? Senin için de birileri ile arkadaş olmak onlara kötü davranmaktan daha mı kolay? Eğer öyleyse yeni arkadaşın Dodo'nun maceralarını okumaya hemen başla. Hadi... Pozitif ve duygusal kahramanımız Dodo ile tanış. Sen de sevginin, arkadaşlığın, hayal gücünün sonsuz dünyasındaki yaşama karış.

Yeniden başlamak için bitmek gerekir ve bunu ancak Eser Yerbakar gibiler bilir. Yani, yaşadıkları tımarhanelik günlerden ve deli gömleği haline gelmiş kimliklerinden ölesiye bunalmış olanlar... Ve tabii bir de Eser kadar cesur olanlar... Eser, tutsak olduğu her şeyden kendini bir an önce kurtaracak ve kendine yepyeni bir hayat kuracaktı. Artık anlamıştı; hayat bir oyun alanıydı ve o, bu oyunu kişisel gelişim sahasında oynayacaktı. Kişilikleri, nesneleri, meslekleri, etiketleri bir yapbozun parçaları gibi

Kimse yaşadıklarını birebir yazmaya cesaret edemez demeyin, edebilir. Hayat bu kadar şekilden şekle giremez demeyin, girebilir. Herkes söyleyecek bir laf bulamaz demeyin, bulabilir. Başka hayatlar bir şey anlatmaz demeyin, anlatabilir. Yaşananlar birkaç cümleye sığmaz demeyin, sığabilir. Anlatılmaz yaşanır demeyin, anlatılabilir. Ankarada bir Kızılderili olmaz demeyin, olabilir.