Siliniyor, siliniyor. Her şey siliniyor. Siyah, simsiyah karanlığa batıyorum. Her yer siyah, yalnızca bu karanlığın merkezinde iki siyah billur hiç kaybolmuyor. Bitiyorum, arkaya doğru düşüyorum. İçimden, evet kendi vücudumun içinden tıpkı bana benzer sanki başka bir hayalet, benim hayaletim kalkıyor, ben düşüyorum, o kalkıyor. Ağır, müthiş, kaldıramayacağım kadar ağır bir uyku... Ben düşüyorum. Fakat tıpkı bana benzer birisi değil, benim aynım, aynadaki hayalim kadar aynım, kalkıyor gibi görüyordum. Uykum

"12 Haziran, Çarşamba. O gün İstanbul'da hiçbir cinayet olmamıştı. Yoksa bu kadın geçmiş senelerin bu gününde olmuş bir vakaya mı işaret etmek istiyordu? Matbaadan eski bir gazete koleksiyonunu alarak her senenin 12 Haziran gününe baktım. 1330 senesine kadar 13 sene geriye gittim. Hiçbir şey yok. Birden hiddetlenerek elimdeki senelik koleksiyon cildini öbür ciltlerin üzerine o kadar şiddetle attım ki hepsi birden paldır küldür yere döküldüler. Yalnız üzerinde kalın yazılı harflerle 1329 tarihi yazılı olan b