Küçük Yalçın'ın, dedesinin köşkünde başlayan piyano merakı, yazarın etkileyici ve gizemli üslubuyla şöyle anlatılıyor: Yalçın, kulaklarına inanamıyordu. Doğru mu duymuştu? Elbette doğru duymuştu. Artık Yalçın da piyano çalacaktı. Belki daha sonra ablası Emine gibi keman dersleri de alabilirdi. Doğruca odasına gidip hayaller kurmaya başladı. O gece sabahı zor etti. Bir türlü gece bitmiyor, gece bitse bu sefer sabah gelmek bilmiyordu. Bütün derdi yarının olması, güneşin doğması, sabah olunca dedesinin evine ö

Bir sevgili göz yaşı döker; tarihi bilinmeyen bir günde Göz yaşları yanaklarından süzülür, süzülür de ağlamaktan gözpınarları kurur, kuruyunca kan çanağı olur o gözler. Sonra zaman geçer, yeni günler doğar yüreğe, yürek filizlenir, yeni aşklara kucak açar yeniler aşk kendini

Eskidikten sonra Yeniden doğan ay gibi; Geride utangaçlıklarını bırakarak, Zamana mı gidiyorsun? Varoluşla, yok oluş arasında yarışan Yeşilbaşlı turnalar gibi Doğaya mı gidiyorsun? Vakitsiz mi gördüler? Tuzlu teninin kokusunu