Xweşiya zor tengav Li dan û standinan difûre U spîkevok mêvandarî Malan dibin Ji guliyên hezkirinê Pelên hişk diwerin Hiş di asoyên lef û dewran de birr bûye U deriyê guhan ji ser zîlana zanistiyê ketiye Werin li neçariyê bibin siwal Wê keserên kelecanî Werin bihîstin Windabûn Zindîgoran dikole Jixwehezkirin xapegêr bûye U bêhna jiyanê Di liva genî de diçike

Baran Dibarî barî barî Baraneke xweş barî Gul vebû bilbil kenî Agir gurr bû li banî Çavên har dikevin dar Derd û xem gêr dibin xwar Ji kûr dengek hate der Bi hewar û bi keder Baranê rakiribû lehî Dar bişkivîn bi şahî Nêrgizan kiribû kenî Xwezayê kesk li xwe danî Baranê wekî bêhna gulan Sermistî da niştinan Ji kûr dengek hate der Bi hewar û bi keder

Sêva Bi Tîr çi qasî jî bi navî çîrokên gelêrî bi xwe ve girtibin jî, nivîskêr ev çîrokên navhatî bi şêweyê 'venivîsîn'ê, bi hêz û şiyana ku kelepora kurteçîroka nûjen dide nivîskêr, li ser asteke hêjayî gotinê, bêyî ku dest di mazmazka honaka wan a gelêrî wer de, bi Kurdiyeke yekgirtî, henûn û terr û teze, ji nû ve nivîsîne. Lewma jî, Sêva Bi Tîr ne ku êdî di destên xwendevanên xwe yên vê heyamê de dimîne wekî berhevokeke zargotinê, lê dibe tiştekî ji wê yekê û biwêdetir û nûjen, di nava qewareya deqên bi b