Yatağa bağlı birini düşünün. Mahkum diyemezsiniz çünkü mahkûmun başında ve yanında arkadaşları, görevli müdürü, ziyaretçisi, gardiyanı olur; onun yasal hakları vardır ve zaman zaman onun nefes alması ve volta atması için avlusu da vardır. Burda gezer, gezdirirler; belki de bir iki nefes sigara içer arkadaşlarıyla, gökyüzüne bakarak içini çeker ve yeni bir dünya kurar kafasında. Geceyse, gökteki yıldızlarla; gündüzse, eğer varsa bulutlarla hayal kurar ve sevdiklerine, varsa sevgilisine veya yavrularına gider

Neden bu kitabı yazmaya karar verdim? Ben çocukken, yaşadıklarımı çok iyi hatırlamasam da; yaşananları bazen gözümün önünden kopuk bir film gibi yer, yer geçiyor ve hatırlıyorum. Ben 12 yaşımdayken babamın bana verdiği öğüt; "bundan böyle her yeni yıla girdiğimizde, bir önceki yılın anılarını yaz ve sakla" olmuştu. "Bunu her yıl yaz ve topla bir gün lazım olur" demişti ve ben de bu öğüte uygun olarak onu yaptım. Bir rivayete göre, köy bekçisinin dokuzlu tüfeğiyle evi kurşunladıklarında, öyle bir gecede ye

Fevzi Ekinci; 1945 yılında Karsa bağlı Selim Laloğlu Köyünde doğdu. İlkokulu köyünde, ortaokul ve liseyi de Erzurum Yapı Enstitüsünde okudu. Geceleri bir taraftan İstanbulda mühendislik okurken diğer taraftan gündüzleri de Bayındırlık Bakanlığı Yapı İşleri 1. Bölge Müdürlüğünde sekiz yıl çalıştı. Eşi Hediye ile 1972 yılında tanıştı. 1974 yılında İnşaat Mühendisi oldu.Askerliğini de asteğmen rütbesi ile Erzincan 59. Topçu Tugayında yaptı. Kâğıthane Belediyesi ve İstanbul Büyükşehir Belediyesinde görev yaptı.

Tanrıdan yeniden diledim Bundan böyle benimle Yaşa Dileğim budur diye Ne mal ne mülk isterim Senden Çocuklarım ve anası Yaşat sağlıkl8ı Yaşayalım birlikte İşte dilediğim Sabaha umutla ve dinç Uyanalım birlikte Senin neyin eksilir Bilmem İnsan kıtlığı mı geldi Sen ki kudretlisin Sen ki yoktan var edensin Snin kokun yok Burcun yok Sen kadirsin sen meleksin Yalnızlık çok zor Bilirsin o sana mahsus Ben yaşasıkça Sen de yaşa Çocuklarımın anası