Eşyalarla Konuşmak Kitap Açıklaması Reklamlarda gördüğü pek çok şeye sahip olmak isteyen Işıl, anneannesi ve babaannesi sayesinde bu istediklerine ulaşmayı her seferinde başarıyordu. Bu yüzden zamanla odası kullanılmayan kıyafetlerle, bir kere oynanıp kenara atılmış oyuncaklarla, kapağı bile açılmamış kitaplarla ve daha birçok şeyle dolup taşmaya başlamıştı. Işıl her ne kadar bu durumdan rahatsız olsa da eşyalarından bir türlü vazgeçemiyordu. Bir gün ailecek sahile indiklerinde, babasının aldığı haberle

Dünyayı etkisi altına alan koronavirüs salgını nedeniyle uzun zamandır okula gidemeyen Arya ile Arda, yeniden öğretmenlerine ve arkadaşlarına kavuşacakları için çok heyecanlılar. Tabii herkes gibi onların da korkuları var! Tam da bunlardan bahsederken aralarındaki sohbete katılan anneleri sayesinde iki kardeş, nasıl harika birer koronavirüs savaşçısı olacaklarını öğrenmekle kalmayacak, koronavirüsten korunmanın yollarını pekiştirirken, bir oyunla korku ve endişelerinden nasıl sıyrılacaklarını deneyimleyecek

"Geçenlerde karşı inşaatta oynarken dirseğimi çarpmıştım duvara. Öyle hızlı da değildi ama dirseğimden kalbime bir elektrik gitmişti de bir anda kalbimi ağlatmıştı sanki. Onun gibi bir acı var işte. Sadece dirseğimi değil her yerimi çarpmışım gibi; gözümden kalbime, karnımdan kalbime, dilimden kalbime, kalbimden her yanıma yayılan bir acı, bir elektrik var. Geçmiyor." Dilsiz Annelerin Sessiz Çocukları'nı okurken, kelimelerden size doğru yayılan bir elektrik hissederseniz şaşırmayın. Ayşegül Kocabıçak yaşa

On iki yaşındaki Berk yaz tatilinde annesi babasıyla gezmeyi hayal eder. Tam seyahate çıkacaklarını düşünürken tatilini amcasıyla geçireceğini öğrenir.Sıkıcı amcasıyla koca bir yaz geçirmek bir yana Berk’in YouTuber olma hayalleri de suya mı düşecek yoksa?

Okul başladığında Berk hiç beklemediği bir şekilde akran zorbalığına maruz kalır. Bununla nasıl baş edeceğini, kimden yardım isteyeceğini bilemez.Acaba amcası ona yardım elini uzatacak mıdır?

"Ben Gülüzar. Gülizar, gül yanaklı demektir ama Gülüzar olunca bir anlamı olmuyor. Bu ülkede kadın olarak var olmaya çalışmak gibi belki de!" Böyle tanıtıyor Gülüzar kendini. Dokuz yaşındayken tutmaya başladığı günlüklerle giriyoruz onun dünyasına. Yıllar içinde yakılan, yırtılan, yok edilen günlüklerden saklayabildiği kadarıyla paylaşıyor iç dünyasını, muhafazakâr ailesini, mahallesini, yüreğindeki ilk kıpırtıları, büyüme sancılarını... Ve alabildiğine sorguluyor her şeyi o muzip diliyle, hiç sakınmadan. A

"Şimdilerde hayal meyal, ama sıcacık bir sevinçle hatırlıyorum, çocukluğumda "anlatan kadınlar" vardı. Annemlerin günlerine, güne paralarıyla katılmadıkları halde, sırf sohbetleri güzel diye davet edilirlerdi. Çantası gibi annemin elinde günden güne gezen ben, minnacık aklımla bu kadınların anlattıklarını, onları anlatırken hikâyeye kattıkları kimi neşeli, kimi üzgün detayları hayranlıkla dinlerdim. Alelade bir şeyden bahsediyor bile olsalar, bunu öyle güzel, öyle "anlatıcı" bir havada yaparlardı ki, çocukl