Kimsin!Sen… Sen, evet… Bu kitabı elinde tutan… Hayatının rutin işlerle örülü olduğunu düşünen. Kötülükten korkup hayatın kıyısında köşesinde yaşayan. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın derken yılanlarla aynı yatakta yatan. Sen, bakıp da görmeyen, duyup da düşünmeyen, hayatı yiyip içtiklerinin toplamı sanan. Ruhun inceliğini zayıflık, iyileri aciz gören. Kendi özünü sistem içinde eritip kaybeden. Yüzleşmeye hazır mısın?Sen, kadınlığınla ve erkekliğinle, annenin rahmine düştüğün yalnızlığınla, karanlıktan gele

Kimsin Sen? Özgür zannettiğin bilinç, kendi seçimlerini kendisi mi yapıyor? Seni ve kitleleri yöneten bir güç mü var? Gerçekten de insan kendi kendisini var edebilen tek canlı mıdır, yoksa sanal bir dünyanın sana uydurduğu rolü mü oynuyorsun? Yaşam dediğin alanda kimin eserisin; başarı dediğin şey yalanlara uyum sürecin mi, kimin istediği hayatı yaşıyorsun ya da gerçekten yaşıyor musun? Peki ya özgürlüğün nerede, sen neredesin... "Apartmanda bir kadın, dalmış pembe âlemlere, uzaklaşmış kendince kendinden.

Sevgiyi sizlerle yeşertmek istiyorum, benimle arkadaş olur musunuz? Sizlere maceralarımı anlatırken hediye vermek istedim: Sevgi çiçeği tohumu ve saksısı. Asıl adı "ipek çiçeği" olsa da sevginin yeşermesini sağladığı için ona bizler "sevgi çiçeği" diyoruz. Sevgi çiçeği, ılık havayı ve güneşli yerleri seviyor. İçindeki saksıya ekip suladığınızda sizler için renkli çiçekler açıyor. Bu hediyemle birlikte sizler doğayı daha çok seveceksiniz ve beni hiç unutmayacaksınız. Sizlerle sevgiyi yeniden yeşertip güzel

Hiç beklemediğin bir durum, çat! diye darmadağınık hayatının ortasına, hiç izin alma zahmetinde bile bulunmadan, sana bir can daha eklenivermişti. Hem de öyle bir yere eklenmişti ki; söküp atmak senin ölümün demekti. Yüreğinin tam orta yerinde çarpıyordu kalbi. Herkes için böyle miydi, açıkçası zannetmiyordun. Eğer herkes de böyle olsaydı dünyayı gerçekten sevgi kurtarırdı diye düşündün. Vay be ne güzel bir duygu bu! Diye düşünürken sen, yüreğinin ortasında duran can durmak istemediğini fark etmiş, apar to

Geleceği yazabilir misin? Onlar yazıyordu üstelik birbirleri hakkında hiçbir şey bilmeden. Tek istedikleri özgür bir dünyaydı ve bu her şeydi. Hala hayatı yüreğiyle kucaklayabilen insanlar vardı. Bu insanların ortak özellikleri umutlu, aşık ve onurlu olmalarıydı. Bu onları illegal yapıyordu toplumda. Çünkü onlar bireysel mutluluğun sahteliğini görmüş herkesle paylaşılan mutluluğun peşine düşmüşlerdi. Yoksulluğun ve yoksunluğun önlenebileceği bir dünya özgürlük demekti. Bu onları korkutmuyordu. Fakat bu

Aşkzedeyi okurken dört mevsiminde tadını hissedeceksiniz. Aşk yaz gibi sıcak, mutluluk ilkbahar gibi heyecanlı, ayrılık sonbahar gibi ve ölüm kış gibi soğuk olacak Boğazın eşsiz büyüsünde başlayan Cananla Metinin öyküsü, Anadolunun geleneksel yapısına kadar uzanıyor. İçimizdeki sorunlara dokunuyor. İki kişilik bir dünyadan çıkıp toplumsal bir tınıya dönüşüyor. Bazen insanın iç sesi bazen toplumun yapısal özelliği bizleri kuşatır. Ve içimizde bir savaşı başlatır. Bu savaşı kim kazanacak? İnsan özgü

"Ah be meraklı Pandora, açmasaydın Zeus'un sana verdiği kutuyu. Açmasaydın da Dünyayı kötülükler kaplamasaydı. Açmasaydın da Zeus'un kadınlığı kullanarak oynadığı plan gerçekleşmeseydi. Barış içerisinde, içtenlikle yaşayan insanlık yerini vermeseydi sahte oyunlara." "Bu işte bir iş var, Tanrılar insanların merak duygusunu tetiklemez" deyiverseydin de yalnız ve yabancı kalmasaydı çocuklar birbirlerine. İnsan, insanın kurduğu olmasaydı da, çıkarsız bakabilseydik birbirimizin gözlerine. Sözleşmelere gerek duy