İki farklı hayatın, iki farklı insanıydı Ceylin ve Radin. Ceylin, varlıklı ve inançsız bir ailenin kızı, Radin ise mütevazi hayatların erdemli adamıydı. Onları önce rüyalar birleştirdi. Henüz hayali kurulmadık sabahlara uyandılar. Dramatik hayatların acı çekeniydi ikisi de. İç acılarının toplamında birleşeceklerdi bir gün... Çok sonraları fark etseler de, aslında kaderleri doğdukları gün ortak yazılmıştı. İkisi de nasıl büyük bir aşk yaşayacaklarını bilmeden ve farkında olmadan birbirlerine yürüyorlardı. Ve

"Aşk, mucizedir ve ben mucizelere inanırım..." diyor Asya. Ve şöyle devam ediyor sözlerine: "Aşk kimi zaman uzun ve çetrefilli bir yoldur; yorulursam bir bardak sabır içerim. Ki her aşkın ardından yalnızlık gelir... İşte o; hem asalet, hem de acizliktir... Bunu da bilirim. Ki yalnızlık asaletten acizliğe varmışsa ve aşk, aşığı her şeye küstüren, ilkelleştiren bir hal almışsa, o zaman mayın tarlasında yürümektir işte." Asya; siyah gölgelerin altında tatlı bir serinlik sandığı aşkın mayın döşeli bir tarla