*** Bu kaçıncı cemredir gönlüme düşüyorsun Nasıl bir baharsın ki hâlâ üşütüyorsun Bir gece vardı, bir de yalnızlığın efkârı Simsiyah bezenmiştik o hüzünden tekrarı Şebnem gibi düşeli gönlümün seherine Ben bir ömrü bıraktım o zarif ellerine Yaprak gibi çaresiz, sükût gibi sessizim Ah bir nefes olmasan herkesle kimsesizim İçime akan nehir, kalbimi ıslatansın Sen kurumuş mananın yeşerdiği anlamsın Aklın kördüğüm gibi helak olduğu durak Sen her şeyin bittiği yerde başlayan tuzak ***