"Süreç"... 2013-2015 arasında Türkiye'de "süreç" deyince, Kürt meselesiyle ilgili yürütülen "çözüm süreci" anlaşılıyordu. Bunu "barış süreci" diye tanımlayanlar da, "ihanet süreci" diye tanımlayanlar da vardı. Ülkenin en yakıcı sorunuyla ilgili bu "süreç", gündemi yoğun biçimde kapladıktan sonra, hızla sona erdi ve sanki hiç yaşanmamış gibi adeta buharlaştı. "Çözüm süreci" neden başarısız oldu? Cuma Çiçek, son derece serinkanlı ve çok yönlü bir yaklaşımla, bu "başarısızlığın" analizini yapıyor. Çiçek'in dik

Türkiye'de siyasetin dar bir alana hapsolmasının, katılım ve şeffaflık sorunlarının nedenlerinden biri yerel siyasetin durumudur. Türkiye'de yerel siyaset, ulusal siyaset tarafından bastırılan ve onun gölgesinde bırakılan bir alandır. Yerel siyaset, ulusal siyasetin bütün demokrasi eksiklerini bazen katlayarak taşır. Teknik bir hizmet arzı olarak algılanan yerel yönetim yaklaşımı, var olan demokrasi açığını daha da büyütür. Bugün nüfusun % 75'ini kapsayan Büyükşehir Modeli, bir âdem-i merkeziyet adımı değil

Kürt meselesi bir etnik kimlik meselesi midir, bir ulusal dava mıdır? Dinle ve dinsel kimlikle ilgili bir rejim meselesi midir? Sınıfsal bir mesele midir? Bu sorular etrafında şimdiye kadar birçok analiz yapıldı, saflar tutuldu, politik çözüm önerileri geliştirildi. Cuma Çiçek, kitabında ulusal, dinsel ve sınıfsal boyutları derin bir vukufla analiz etmekle kalmıyor, bu üç cepheyi bir arada, etkileşimleri içinde anlamamızı sağlayan sağlam bir bütüncül model sunuyor. Toplumsal cinsiyet ve kadın hareketi boyut

Sosyal adalet ile yönetim sistemleri arasında bir ilişki varsayımına dayanan bu çalışma, Diyarbakır örneğinde, çekirdeğini Sivil Toplum Örgütlerinin oluşturduğu örgütlü gruplara dayalı yönetim mekanizmalarının, yurttaşların kent yönetimine katılımına ne ölçüde olanak tanıdığı sorunsallaşmakta ve kentin yoksun ve yoksullarını dışarıda bırakan bu sürecin limitlerini tartışmaktadır.