Kırgınlıklarımızı süpürdüm bu gece, kırmızı naylon bir kürekle attım sokaktaki en kıyı köşeye. Sonra çocuk yanlarımızı düşündüm. Yıllar geçtikçe yontulan cesaretimizi ve bir yaş daha büyüyen pişmanlıklarımızı peşi sıra... Sonra sen geldin aklıma, haytaca gülüşün geldi. Olur, olmaz şeylere öfkelenişin, seviyorum be işte anlasana diye lafımı kesişin! Birlikte gülümsediğimiz o eski anılar geldi gözümün önüne. Nasıl karşılıksız sevip sevildiğimiz? Kaçamak bakışlarımız ve o ilk heyecanımız. Ölesiye duyduğumuz

ir anlamı yok artık bu gidişinin. Sustukça daha bir kuruyor gençlik dallarım. Kelebek kadar ömrümüzde hiç bir şey daha acı değil yetişemediklerimizden inan. Hasret bir gün tüm bedenini sımsıkı sardığında pişmanlıkların da anlamı kalmaz olur. Sen de bunu zamanla öğrenirsin. Zaman iyi bir öğretmendir anlamasını bilenler için... Çekip gidişin hangi masala benzer. Hangi hikâyeyi terk eder asil bir kahraman? Senin kadar keşke umursamaz olabilseydim. Belki kolay olurdu benim içinde bu soğuk benizli öfke ve geçmey

Hayat Bazen Bir Kelebeğin Kanadında Yahut Bir Meleğin Dudak Ucundadır "İnsan Kısa Ömrü Olan Şeylere Bağlanmamalı" - Mesela Kelebekler! Sevdiklerin Herkese Gözükmeyebilir - Mesela Melekler! "Bazen Çok Sevdiğin Bir şeyi Ne Avucunda Saklamaya Ne de Bırakmaya Kıyabilirsin..." - Mesela Kelebekler! Öyle Uçsuz Bucaksız Seversin Ki Sadece Bu Olaya İnsanüstü Güçler Şahit Olur - Mesela Melekler! "İnsanlar Ellerinden Uçup Giden Sevdikleri Şeylerin Ardından Koşarken Yorulurlar..." - Mesela Kelebekler! Çabuk Unuturl