Sevmek; öyle sevmek değildir aslında. Düşündüğünde onu elin ayağının titremesi, adını andığında sesinin kısılması, konuşamayıp kekelemektir bazen. Bazen kimse duymasın, bilmesin diye adını unutmaktır. Onu gördüğündeyse her şeyin o anda bitivermesi. Daha önce ayna karşısında kurduğun tüm kelimeleri unutup, sanki yeni doğmuş bir bebek gibi harfler tek tek çıkar ağzından. Sanki konuşmayı yeni öğrenmişsin gibi Karnına giren o sancının zaten haddi hesabı kalmamıştır artık. Bırak onu görmeyi, sesini duymayı bile