Son otuz-kırk yıldır akademik dünyada ve kamusal alanda karakter ve kişilik üzerine daha fazla konuşur olduk. Kimilerine göre karakter artık ölmüştür, çünkü onun varlığını mümkün kılan sosyal ve kültürel koşullar artık mevcut değildir. Hiçbir siyasi ve etik söylem, eğitim politikası veya ekonomik destek bu gerçeği değiştiremez. Kimilerine göre ise karakter yeniden doğmaktadır, çünkü ona eskisinden daha fazla ihtiyacımız var. İlginç olan şu ki, çağdaş toplum paradoksal olarak bir yandan karakteri ve kişiliği