Bir yalnızgezerin belki de en büyük hatası; kendisiyle yollara düşmek için heves eden insanlara açık kapı bırakmasıdır. Bir gün o kapıdan biri illa ki girer. Derken yola çıkılır. Ama anlar gezgin hata yaptığını. İlk virajda, ilk durakta, hem de daha ilk konuşmada. O vakit ağırlaşır yol. Kısaysa uzar gider. Uzunsa çekilmez olur. İçine toprak doldurulmuş, ortasına da bir tohum ekilmiş, ökçesi delik eski bir bot gibi hisseder kendini yalnızgezer. Bilir ki, o bot giderek ağırlaşacak, o tohum yakında filizlenece