Sene 1908... İttihat ve Terakki Cemiyeti ile Sultan Abdülhamid arasında süren amansız iktidar savaşı... İstanbul çalkalanırken tek başına ayaklarının üstünde durmaya çalışan genç bir kadın... Etrafı çeşitli entrikalarla çevrilmiş, ona âşık bir paşazade... Arkadaşına ihanet eden, gözünü hırs bürümüş bir adam... Sevdiği adam için her şeyi göze alan bir cariye... Ve hepsinin hayatını altüst edecek 31 Mart isyanı... Merve Küçüksarp, Fransız asıllı Amelya ile Sultan Abdülhamid'in eski bir nazırının oğlu Halit

Kimi zaman insan için gidecek bir yer yoktur; ya da gidilse de kalınacak herhangi bir penah. Kişi kendini ait hissetmeyebilir çoğu zaman; en çok ait olduğunu sandığı yerde. Bulunduğu yerde en ufak bir iz dahi bırakmayabilir; bütün köklerini orada salmışken. Ve kişinin en büyük laneti kendini Cennet'teyken bile Araf'ta, yolun sonuna gelmişken bile hep eşikte, vatanındayken gurbette, sevgilinin yanında bile hasret hissetmesidir aslında. Sahipken yokluk, tokken açlık, birken ikilik çekmesidir. Merve Küçüks

İzmir'den New York'a gitmek üzere yola çıkan bir yolcu gemisindeki on üç kişi Onların kimi eğlenceli, kimi hüzünlü hikâyeleri. Birbirleriyle olan karmaşık ilişkileri. Sıradan zannedilen hayatlarındaki heyecanları ve hezeyanları. Sıradışı görünen fıtratlarındaki duygudaşlıkları ve ruhdaşlıkları. Geçmişle sırlanmış aynalardaki hesaplaşmaları. Geçmişlerinden arınıp yazgılarını değiştirmeye çalışmaları. Yahut yazgılarına razı olup tevekküle sığınmaları...Bu kırk odalı, kırk kapılı romanda, yazar birbirinden far

Haluk'un bana âşık olması... Bu sözler dudaklarıma vurduğu an, bu aşk ile ilgili tüm düşünceler, sağa sola kaykılarak yürüyen yengeçler gibi zihnimde geziniyordu ve ben daha yabancılaşıyordum bu fikre. Aslına bakarsanız, ben onun herhangi bir kadına âşık olabileceğine de başından beri hiç inanmıyordum. Aşkla ilgili okuduğum binlerce satırdan geriye kalan ve beni böyle düşündüren şey; aşkın ancak tek eşlilikte mümkün olabileceğiydi. Tabi eğer edebiyatın ısrarla üzerinde durduğu aşktan söz ediyorsak. Haluk âş