Ben Atargatis'in kızı, Şemazi ve Hayya'nın özenle yetiştirdiği Assur Kraliçesi Şamiram. Beni yetiştiren anam Hayya, çocukluğumu efsanelerle süslerken dedem Şemazi, aklımı bin bir büyünün sihirli dünyasına taşımış, Assur'un bir oyun mekânı olduğu konusunda aklımı ikna etmişti. Anam Hayya'nın anlattığı efsaneler, aklımın bana oyunlar oynamasını ve çocukluğumu başka bir dünyada yaşıyormuşum duygusunu beraberinde getirmişti. Ben gülümü görmeden önce semada uçup yeryüzünü izlemekten başka keyfi olmayan bülb

Kadınlara önce munis bir kedi gibi yaklaşmaya başladı. Duymak istedikleri hiçbir sözü esirgemiyordu. Çok alçakgönüllü davranıyordu. -Oyyy, burada yeni bir şey daha buldum. Alçak adam alçakgönüllü İlgi alanları da alçak yerde olanlarda. Ah ah aahhh Ay dur böyle gülmeyecektim, Ha ha haaa Alçaksözcüğünün sonundaki kyı alalım, başa koyalım. Ne çıkar? Adamın tek ilgi alanı: KALÇA İşte bu nedenle alçaklarda sürünüyordu, alttan alıyordu O kalçaklara ulaşabilmek için aşağılarda olmak lazım, değil mi a

Ne Zuhal ne de Semiha, Gülnaz'ı hiç tanımadılar. Sorunlarını bilmediler... Acımadılar... Acıyamadılar ona. Tanısalardı, elinden tutmaya çalışırlar mıydı bilinmez. İnsanlar şehirlere benzermiş. Biz de benzetirsek eğer.... Hiç kuşku yok ki Semiha bütün asilliği, gözyaşlarını içine akıtışı, ben varım deyişiyle Paris'tir. Zuhal İstanbul'dur. İstanbul gibi kullanılıp bir kenara atılmış bir aşıktır. Ne olursa olsun, aynı İstanbul gibi küllerinden yeniden doğacaktır. Gülnaz ise Mardin'dir, Maraş'tır, Urfa'dır. Bac