Roman, öykü ve oyun yazarı Nikolay Semyonoviç Leskov (1831-1895), on dokuzuncu yüzyıl Rus edebiyatı geleneğinde bir bomba etkisi yaratmıştır. Gerçekçi geleneğe karşı olmasa da mitsel, ayrıksı bir Rusya'dır onun resmettiği; askerlerin, rahiplerin, serflerin, prenslerin, çılgın Tatarların ve Çingenelerin cirit attığı, büyülü, düşsel, kabına sığmaz bir dünyadır. Sözlü anlatım geleneğine dayanan, meselsi, alegorik, sembolik ve çok-katmanlı örneklerden oluşan Büyülü Gezgin, Leskov'un olağanüstü imgelemiyle ilk

Dünyevi alemdesiniz ama bütün düşünce ve eylemlerinizi, inançlarınız biçimlendiriyor. Kuşkusuz bir çarpıklık bu, ama öyle diye gerçek dışı değil. Anlamakta zorlandığınız her olayda inancınız devreye giriyor ve yeni bir açıklama sunuyor size. Siz ise bunun doğru olamayabileceğini hissettiğiniz halde sorgulamadan kabul ediyorsunuz, çünkü hem elinizde daha iyisi yok, hem olsa bile inanç bu, öyle kolaycana sarsılmıyor. Bu insana has, doğal bir şey; ama insani olandan unutulmaz hikâyeler çıkarmak değil midir ede

Gilbert Adair 2003 yılında şu güzel soruyu sormuştu: Önümüzdeki elli yıl yeni bir edebi eserin yayınlanmasını yasaklayacak bir kanun çıksa bundan kim zarar görürdü? Neyse ki cevabı biliyoruz: Hiç kimse. Edebi tarih gözardı edilmiş öyle hazineler barındırıyor ki, sadece bu Kayıp Klasiklerin gün ışığına çıkarılması hem yayınevlerini, hem edebiyat okurlarını bir ömür boyu meşgul etmeye yetecektir. Bu Kayıp Klasikleri günümüze taşıyan Ex Libris serisinin son kitabı tam da böyle bir hazine. İlk kez Dostoye