Mahallenin yarı belinde soluklanırken aşağı baktı. Şehri ikiye bölen büyük dereyi, üzerinden her gün defalarca geçtiği Rumlardan kalma kemer köprüyü yaban gözlerle seyretti. "Bu şehir bana yasak mıydı ki görmeden yaşadım." diye geçirdi içinden. "Ayaklarım kaç sokağını daha tanımadı, kim aldı benim şehrimi benden. Kim çaldı gözlerime sürme misali mili." Soruların nemlendirdiği gözlerini karşıdan vuran güneş kuruttu. Sırtını dayayıp güneşe yoluna devam etti...

"Bu aşkı ben olasılıklarla büyüttüm. Baştan nasıl başlarsa bir iş öyle sürer öğrendim. Sevda kapımı çalar çalmaz ayrılmalıyız dedim. Hoş geldin demeden ayrılıktan söz etmem için o kadar büyüktü ki sebeplerim..."