Mektup yazmanın tarihe karıştığı günümüzde, çocuklardan Allah'a birer mektup yazmalarını istedik. O temiz ve içten duygularıyla, Allah'tan neler isteyeceklerini merak ettik. Kimi mektubunda Allah'tan villa, araba isterken, kimi de, sofralarına ekmek koymasını istedi. İstekler arasında büyük farklılıklar olsa da, bütün mektupların ortak noktası, en içten duygularla yazılmış olması. İsteklerin kabul edildiğine inanılarak yazılmış olması... Bu mektupların gönderildiği adrese ulaşması için ne pula, ne postaya v

Düşünülmeden, planlanmadan, kendiliğinden oluşmuş bir çete. Süt kadar temiz niyetlerle bir araya gelmiş çocuklar. Sloganı "İyilik hepimiz, hepimiz iyilik için" olan bir kanka topluluğu. Yapmaya çalıştıkları iyilikleri zaman zaman yüzlerine gözlerine bulaştırsalar da, eğlenceli maceralar yaşamaktan geri kalmıyorlar. Birbirinden sürükleyici, merak uyandıran, matrak öyküler dinlemek istiyorsanız ne duruyorsunuz? Açın kitabın kapağını!..

Oldukça başarılı bir hekim ve varlıklı bir aile babası olan Ahmet Emin, karısının ölümüyle bir yıkım yaşar. Komşusu Reyyan ve dedesi onu kendisiyle yüzleştirecek, ona aradığı iç cevherini sunacaklardır. Ahmet Emin afallamış bir şekilde karısına bakıyordu, gözlerindeki dehşet, onun artık ötelere ait şeylerini anlatıyordu. Bütün dünyayı verseler doymayacak olan hırslı elleri, gitmek istemiyormuşçasına yorgana sarılmıştı. Ama nafileydi tüm çabalar. Vakit dolmuştu artık... Gözleri, dünyaya doyamamanın ihtiras

Bir silah sesi ve... Başı yavaşça yere düştü Rüveyda'nın. Yeşil gözleri yarı açık. Gözleri gülümsüyor muydu ne? Bir değil bin aklın yetmeyeceği ne dramlara tanık olmuştu bu yemyeşil gözler. Neretva Nehrine benziyordu gözleri. O gözler ki Neretva gibi yeşil ve en az Bosna kadar sahipsiz bırakılmış, unutulmuş yaban diyarlarda.. Gülümsüyordu gözleri. Oysa neler gömüştü bu gözler... Babasının tabutuydu ilk gördüğü şey. Sırplar öylesine nefret ediyorlardı ki Müslümanlardan, sadece dirileri değil ölüleri bile kur

İbretli Bir Hayatın Hikâyesi... Yaşlı bir derviş son nefesini vermek üzereymiş. Genç derviş, hayatın gerçeğini bilse bilse ancak o bilir, diyerek yanına gitmiş. "Derviş baba hayat neydi," diye sormuş. Bunun üzerine yaşlı derviş gülümsemiş: "Bir an'dı oğul" demiş. "Sadece bir an'dı." Genç derviş haklıydı; hayatın gerçeğini sadece "an"ı yaşayanlar bilir. Sorulacaksa onlara sorulmalı, yaşamak sanatı öğreniliyorsa onlardan öğrenilmeli. Allah dostlarının hayat hikâyeleri yazılmalı ve okunmalıdır. Çünkü o