Lilith ve Babaannemin Usturası isimli kitaplarıyla okurların beğenisini kazanan, özgün üslubuyla beklenti yaratan Esra Pekin'in yeni romanı Bir Katilin Tükenmez Kalemi, alışmak, unutmak, ölüm ve yaşam üzerine çok katmanlı anlatısıyla, kadim bir sorunun cevabını arıyor: maktul kim, katil kim? Zamanın içinde salınan, Lizbon'un sarı sokaklarından zihnin zifiri kuytularına uzanan, gerçekle sanrının kol kola yürüdüğü satırlardan sızan duygular, okurunu gerilimli bir sorgulamaya sürüklüyor...

"Baktıkça hatırlamak, hatırladıkça acılanmak, acılandıkça nefes almak için..." Adem'e başkaldırdığı için cennetten kovulan, artık pek hatırlanmayan ve belki de hep yanlış aktarılan Lilith'in hikayesi tarihin içinde kaybolmadı aslında, döne döne, başka yerlerde başka kimliklere bürünerek geri geldi hep. Dünyada lanetlenmiş ve önyargı duvarlarıyla etrafları sarılmış Lilithler yaşıyor hâlâ. Onlardan birinin, Lamia'nın hikayesini anlatıyor Esra Pekin. Bir bütün olmayı geri dönülmez tehlikeli bir oyun haline g

"Kendine bir hayat edinmen gerekiyordu. Edindin. Edindiğin hayata tahammül gösterebileceğini sanmıştın. Yanılmışsın." Yalnızlığını kabullenmiş ve bir şekilde hayatta varolma çözümü bulmuş iki mutsuz insan karşılaştığında birbirinin sığınacak limanı mı olur, yoksa alabora mı? Hayatta bir iz bırakmaya çalışmak, var olduğunu gösteren bir direniş midir yoksa yenilgiyi kabulleniş mi? İnsanın kendini yaralaması daha mı iyidir başkasında yaralar açmaktan? Babaannemin Usturası tüm bu soruların cevabını arayan ik

HIV ve AIDS... Hayatımıza girdiği ilk günden bu yana ahlaksızlıkla, dramla, ölümle ama hep ötekiyle anılan bir virüs, bir tıbbi sendrom. Edebiyat ve sanat dünyamız bu konu hakkında neredeyse yok denecek kadar az yapıt verdi bugüne kadar. Bu az sayıdaki yapıtın tamamı ise yine aynı bakış açısıyla HIV'i bir yana toplumu bir yana koymak yolunu seçerek, virüsün sadece belli grupların meselesi olduğu savını güçlendirdi. Oysa artık bütün dünya biliyor ki; HIV'de diğer tüm virüsler gibi herkesi etkileyebilecek, d