Gülcemal, üç farklı karaktere üç farklı zaman ve mekânda aynı hikâyeyi anlattırıyor Mylassiad'da. Dile ve olaylara zamanın, mekânın ve karakterlerin etkisini gözler önüne seriyor. Karakter geçişlerini dildeki oyunlarla sezdirirken Antik Yunan'dan geç dönem Osmanlı'ya kadar uzandırdığı anlatıda hem dili hem kurguyu ustalıkla kuruyor. Al-Qalandar ve Darius Methos'tan sonra Mylassiad'la yine bambaşka bir dünyanın sesini duyuyoruz.

Birazdan vakit gelecek. Bir üst kata çıkacağım. Sonra bir üst kata daha. Bir üst kata daha. Sonra o tek odalı kulede. Dar merdivenden süzülerek çıktığım kulede. Gece göğüne bir kez daha bakacağım. Ay kızarmış olacak, ucundan bir kan damlası düşecek kadar kızarmış. Uzanıp tutacağım. Ellerimi uzatacağım ve ay benimdir. Yalayacağım ayı. O damla dudaklarımı kızartacak. Ve ben geceye hazır olacağım. Ben Darius Methos. Geceler benim değil midir? Gülcemalin renkli dili ve üslubuyla kimi zaman gotik bir havaya bür

al-qalandar, Cihangir'in bohem partilerinden Dergezin'in çöl iklimine, zamanların birbirine karıştığı, mekânların gerçekliğini yitirdiği bir tuhaf yol hikâyesi... Kendini yollara vuran bir genç adam; İstanbul'un, Bursa'nın, Seyitgazi'nin, Konya'nın, Hacıbektaş'ın, Sivas'ın, Halep'in, Şam'ın, Tebriz'in, Save'nin insanları, meydanları, otelleri ve resepsiyonistleri... Bir sirkten daha fazlası olan Burhanettin Kumpanyası, arada görünüp kaybolan Nasreddin Hoca ve Yunus, elinde köteğiyle öfkeli derviş Hersi, ne